wandeling door binnenland Andalusie (provincie Granada)
Andalusie
Spanje
Jankatuin
wandeling door binnenland Andalusie (provincie Granada)
Wandeling in Fuentes de Cesna , provincie Granada.
De muur uit de Koper tijd is het begin van mijn wandeling vandaag. Een monument van 5000 jaar oud en ernaast een gat gegraven door de archeologen van de universiteit van Granada voor meer archeologisch onderzoek.Het is een vreemde plek, een groot vlak stuk land met fabuleuze vergezichten waar je heerlijk kunt slenteren en dan ineens verrast wordt door een enorme afgrond. Geiten hebben deze vlakte afgegrazen waardoor het een kaal groen stuk land is geworden en er bloeien alleen kleine bloemetjes.
Vandaag trekt de overkant van de vlakte mij meer, er staat een oude herdershut. Volgens de archeologen is de schuilhut maar een jaar of tweehonderd, voor hun is dat niets 200 jaar maar ik blijf het een geweldige hut vinden. De zon schijnt door een paar gaten in het dak en tovert een aantal flitsende ogen op de binnenmuur die je door de opening aanstaren.
De olijfbomen aan de overkant zien er ook altijd uit als een vreemd spookachtig bos.Door de verhoging achter in het landschap lijkt het of er bomen bovenop de olijfbomen staan te dansen. Mijn fantasie slaat op hol.
Ik zie een kleine vierkante arena waar twee verdroogde amandelbomen strijd met elkaar voeren, ze zijn vast nog geen tweehonderd jaar maar wel indrukwekkend. Het gevecht duurt waarschijnlijk nog jaren dus ik kan wel even verder lopen. Oude muurtjes en prachtige vergezichten over het meer komen langs. De zon verdwijnt soms achter de wolken en de schaduwen van de wolken vliegen over het groene water van het meer. Donkere dreigende vlekken die even later weer verdwenen zijn. Ik loop verder en ineens zijn ze er weer, die kleine orchideetjes die op dikke bijen lijken. Je moet goed opletten want voor je het weet sta je er boven op. Even later sta ik ineens op een plek waar ik nog niet eerder was geweest.
Ik zie aan de overkant een enorme rotswand met indrukwekkende kleuren. Ik volg een pad en hoor Duqua (mijn hond) ineens opgewonden janken, een paar honderd meter verder zie ik haar achter een haas aanrennen. Ze verliest de wedstrijd altijd maar wat een spanning. Even later ligt ze met de tong uit de bek onder een olijfboom op mij te wachten. We lopen terug naar de auto, ik wil eens kijken of ik bij het meer kan komen.
De auto volgt stapvoets het landweggetje, goed opletten voor de kuilen gemaakt door de regen van een paar weken terug. Ik zie het meer en volg een karrenspoor dat naar beneden gaat. Even later kom ik bij een boerderijtje waar de weg ophoudt. Draaien en weer terug. Bij de afslag de andere kant op. Het weggetje wordt er niet beter op, het gaat behoorlijk stijl omlaag.
Hopelijk kan de auto de helling nemen als ik eventueel weer terug moet. Even later kom ik weer bij een boerderij, een oude man staat aan de kant en ik vraag of ik naar beneden naar het meer kan met de auto. Hij zegt dat hij het niet weet. Hij plukt hier wilde asperges maar hij denkt dat ik beter om kan draaien. Eerst een paar foto´s. Ik zie het meer en denk daar moet ik lopend toch kunnen komen. De oude man komt nieuwsgierig kijken wat ik aan het doen ben en laat mij trots zijn asperges zien. Ik vraag of ik een foto van hem mag maken, hij lacht en zegt ; dat mag. Na wat gebabbel loop ik naar beneden richting het meer. Even later hoor ik Duqua al plonzen en een paar minuten later ben ik er ook. Natuurlijk moet ik een paar keer een stok voor Duqua in het meer gooien, niets leuker voor haar dan al zwemmend de stok opsporen. Verder wandelend zie ik weer allerlei soorten orchideeën en onbekende bloemen. Sommige orchideetjes lijken het grootste plezier te hebben, een olijfboom lijkt uit de rotsen te groeien en het is iedere keer ongelooflijk om te zien hoe de natuur zijn gang gaat. Ik blijf nog een tijdje op een rots zitten en geniet van het uitzicht en het nieuwe gebiedje dat ik ontdekt heb.
Foto's
