Durf jij....Over Passie in Spaans Andalusië...
Durf jij....Over Passie in Spaans Andalusië...
Frigiliana. Ergens in een van de smalle straatjes van het witte dorpje, een onbeduidend barretje. Witgekalkte muren en kleine ramen die de zon buitenhouden. Binnen een bar met daarboven een aangesneden poot van een Iberisch varken.
We gaan zitten aan een van de houten tafeltjes en bestellen een Málaga-wijn. Aan de muur hangt een Mariabeeldje, eromheen oude foto's van een processie.
De barkeeper, aangesproken met José, schenkt een rode wijn in voor de mannen aan de bar. Er wordt geestdriftig gesproken met gebruik van handen en voeten. Dan haalt een van de mannen diep adem en begint te zingen. Het lied gaat over verlangens, vertwijfeling en hoop. Met zijn hoofd achterover en samengeperste ogen perst hij er een langgerekte toon uit, die met een verbeten snik wordt afgebroken. 'Olé,' roepen de Spaanse mannen en slaan hem op de schouders. José schuift de man nog een wijntje toe. Ik veeg de tranen uit mijn ogen.
Málaga. Duizenden bedevaartgangers verdrukken elkaar om de baar van de Maagd Maria aan te raken en zo haar zegen te ontvangen. De vaak absolute stilte van de aanwezigen bij het passeren van de Christusbaar en het applaudisseren voor de Mariabaar is toch iets dat steeds weer aandacht trekt. Achter de klatergouden baar, mannen gekleed in een glimmend gewaad en hoge punthoed. De boetelingen.
De baren worden door 150 tot 250 mannen gedragen. Een muziekkorps speelt zware, ritmische muziek. Onderweg wordt er regelmatig gestopt wanneer iemand een Saeta wil zingen, een lied met heilige teksten. Dit om Maria te eren. De emotie is voelbaar. Mijn hand beroert mijn hart.
Granada. Het ritmisch klappen van de zanger zweept de danseres zichtbaar op, haar voetenwerk volgt de maat van de muziek. Het publiek reageert enthousiast. De zanger en danseres gaan volledig op in het lied en de emotie die het bij hen teweegbrengt. Een steeds sneller ritme voert hen naar het magische moment waarop het publiek de adem inhoudt en spanning en ontroering voelt tot de slotexpressie. Een applaus barst los en ik voel de intensiteit van de ontlading van de emotie.
Wie door Andalusië reist, komt vroeg of laat spiritualiteit en bezieling tegen. Het is hier de basishouding van veel mensen. Ze zijn de essentie van het eigenzinnige Spaanse volk. Ze vraagt de moed om je uit te drukken, om volledig in het hier en nu te durven zijn, jezelf te laten zien; ingetogen met zachte kracht of vol vurige passie, maar vooral met bezieling.
Spanje nodigt je uit...