101 routes door Spanje en Portugal / over ontdekkingsreizigers en veroveraars !
Andalusie
Spanje
Nelita
101 routes door Spanje en Portugal / over ontdekkingsreizigers en veroveraars !
Zuid – Portugal & Andalusië.
Over ontdekkingsreizigers en veroveraars.
Eind april maakten we een rondreis door het zuiden van het Iberisch schiereiland. Wij hebben deze reis in een week gemaakt, maar als je voor alles wat je tegenkomt de tijd wilt nemen kun je er gerust twee weken voor uittrekken…… We waren eerst van plan deze trip aan het eind van de werk-periode te maken, maar dat werd door iedereen sterk afgeraden. De temperaturen in Andalusië zouden ´s zomers niet bij uitstek geschikt zijn om voor je lol een dag in een auto te zitten, laat staan een week.
Salamanca Cáceres 205 km.
Cáceres Badajoz 90 km.
Badajoz Estremoz Evora 85 km.
Evora beja 80 km.
We reden het eerste stuk over de nationale hoofdweg van Salamanca naar Cáceres, via Plasencia.
Bij Cáceres volgden we niet dezelfde weg naar het zuiden ( die uiteindelijk in Sevilla uitkomt) maar zijn we afgeslagen om de rechtstreekse route naar Badajoz te nemen, de hoofdstad van Extremadura en van de gelijknamige provincie.
In Badajoz hebben we verder geen tijd uitgetrokken om rond te kijken.
In principe is de stad vergelijkbaar met Cáceres, maar de laatstgenoemde heeft meer van zijn charmes weten te bewaren.
Na een tankstop en een ijsje om de stijgende temperatuur het hoofd te bieden zijn we de grens overgestoken richting de Portugese universiteitsstad Evora. Daar reden we dwars door de stad, langs een mooi bewaard gebleven Romeins aquaduct en vervolgden onze weg richting Beja voor onze eerste nachtstop.
De weg naar Beja is prima, temeer omdat het één van de belangrijkste routes naar de Algarve is.
Eenmaal daar aangekomen was het flink zoeken naar ons overnachtings-adres. Vol goede moed stapte mijn partner op een voorbijgangster af en ondanks het feit dat hij de naam volkomen verkeerd bleek uit te spreken, wist ze hem toch te vertellen waar we ongeveer moesten zijn.
Ons pension, Residencial Bejense, bleek in een straatje te staan waar alleen voetgangers mochten komen.
Gelukkig konden we niet zover daar vandaan een goed plekje voor onze trouwe vierwieler vinden.
Daarbij vraag je je toch altijd af of je de volgende morgen je auto op dezelfde plek terug zult vinden, met of zonder bon onder de ruitenwisser……we hebben ons karretje wel een keer teruggevonden zonder ruit, zoals beschreven in mijn blog “Bijna beroofd van onze ouwe trouwe Hyundai in Salamanca “ !!
Ook Beja ademt een middeleeuws sfeertje uit.
Het stadje is lang niet zo groot als bijvoorbeeld Cáceres, maar is ook gebouwd rondom een kasteel.
Ook Portugezen hebben het goede gebruik om na het werk een terrasje te pikken om de dag goed af te sluiten, dus na een beetje door de winkelstraatjes gelopen te hebben, vonden wij ook een uitermate geschikt plekje om de benen te laten rusten en onder het genot van een glas rode wijn en overheerlijke tapas de omgeving vanuit de luie stoel te verkennen.
De volgende dag stond een rit gepland naar het meest zuidwestelijke puntje van het Europese vasteland, de Cabo de Sao Vicente, waarnaar vanuit Beja een vrijwel directe verbinding is.
Voordat we de kaap bereikten maakten we nog een koffiestop in het kust dorpje Zambujera do Mar, duidelijk een vakantiedorp aangezien veel van de witte huisjes en appartementen niet bewoond waren.
De machtige golven van de Atlantische Oceaan beukten op de kliffen en de sterke wind uit zee dreef hier het water zo hoog op dat er van het normaal al smalle zandstrand niet veel overbleef.
Dan verder langs de kust naar het zuiden, naar de kaap.
Wij waren duidelijk niet de enigen die het puntje van Europa wilden bezoeken; het was niet heel druk, maar de grote parkeerplaats was toch redelijk gevuld met auto´s en enkele bussen.
Een groot wit fort bewaakte hier honderden jaren lang het puntje van Portugal tegen ongewenste indringers die per schip met kwade bedoelingen hier aan land probeerden te komen.
Vanaf dit punt loopt de oceaan in oostelijke richting in een trechtervorm naar de Straat van Gibraltar,en daarachter ligt de Middellandse Zee.
De precieze hoogte van de imposante kliffen hier is moeilijk in te schatten, maar zeker is wel dat een piraat die het hier waagde om omhoog te klauteren, niet graag een zetje zou krijgen om weer honderd of misschien wel tweehonderd meter lager terecht te komen.
Dit puntje van Portugal wordt eigenlijk gedeeld door Sao Vicente, wat het meest westelijk ligt, en de Ponta do Sagres, de zuidelijke punt van de kaap.
Vanuit hier reden we in oostelijke richting dwars door de Algarve, langs talrijke vissersdorpen en toeristische plaatsen en natuurlijk ook door naar Faro.
Zelfs op een wat slechtere dag stralen de vrolijk gekleurde huizen je hier tegemoet !
Hier hebben we ook een kort bezoek gebracht aan het vliegveld.
Op een drukke zomerdag zou het hier wemelen van de charters, maar dat viel nu erg mee ( of juist tegen ….) en bleef de activiteit beperkt tot de Air Portugal lijndienst uit Lissabon en wat vliegtuigen van de tweede maatschappij van het land, Portugalia.
Na hier een lekker ijsje gegeten te hebben, zetten we onze reis voort richting Spanje.
De grens, bij het stadje Ayamonte, wordt hier gevormd door een inham vanuit de zee.
Er vaart hier een pontje op en neer tussen de beide landen, maar iets noordelijker ligt ook een grote hangbrug, waar wij zijn overgestoken.
Het volgende stuk tot aan Huelva leek wel één grote sinaasappeltuin: waar je ook om je heen keek, alle bomen hingen vol met smakelijk uitziende oranje vruchten en het rook ook gewoon overal sinaasappelig !!
Tussen de fruitgaarden door kwamen we hier en daar door kleine dorpjes.
Het leek erop dat hier veel Portugezen werken of in ieder geval was het duidelijk dat er een levendige handel met het buurland was.
=====================================================
De volgende route gaat via Huelva naar Sevilla, Cádiz en La Línea, pues hasta la próxima ¡!
Foto's
