We rijden tussen Bolulla en Tarbena zomaar een weggetje op waarvan we hopen dat het ons bij een startpunt van een wandeling brengt. En inderdaad: de staat van het weggetje wordt steeds erbarmelijker en op een bepaald moment houdt het gewoon op. We hebben de auto daar laten staan en ons laten verrassen door het wandelpad dat er begint.
Je zit niet echt ver van de bewoonde wereld, maar toch komen we er niemand tegen.

De 1000m hoge bergen en diepe kloven, doen niet vermoeden dat je zo dichtbij de kust zit. De flora is er kleurrijk en in overvloed.
Ik vind het landschap indrukwekkend en héél af en toe kan je nog een glimp van de zee zien.