Belgen in Servie.
Servië
Europa
Agrotewal
Belgen in Servie.
Sneller dan verwacht zijn we in Servië, deze keer geen problemen bij de grens. We hebben nog even gekeken bij een NP in de buurt van Skopje, maar het was er erg druk, het meertje overstroomt en het stinkt er. De campings in de buurt van de grens, zijn duur, zo tussen de 22 en 28 euro. Dat is veel te veel voor een arm land en bovendien hebben we niets nodig. De drukte op een camping in augustus is ook iets wat me absoluut niet trekt. We overnachten bij een hotel, voor iets meer dan 11 euro hebben we elektra en mogen we de douche en toilet in het hotel gebruiken. Dat is ook weleens lekker. Als we net in een onbekend land zijn vind ik het wel fijn om niet meteen in de vrije natuur te gaan staan.
Via de camperapp vind ik een camping in Ocvar Banja in een prachtig natuurgebied, met veel kloosters. Na lang zoeken vind ik de camping, maar echt armoe troef en onder bomen daar houd ik niet van. De camping is gesloten en we zijn moe. Er is een klein restaurantje waar geen klanten zijn. Ik trek de stoute schoenen en met wat Russisch en handen en voeten, maak ik duidelijk dat we een plek zoeken om te overnachten. Geen enkel probleem we mogen op de parkeerplaats staan. Een kop koffie breekt het ijs verder. Voor nog geen 2 euro hebben we 2 cappuccino’s, eten is niet mogelijk. Na een fikse fooi, ( wel 80 cent) komt de vrouw wat los en vertelt dat er een hele mooie waterval in de buurt is. Dat zijn de tips die ik zoek en graag opvolg.
Terwijl ik mijn spullen voor de tocht bij elkaar zoek kloppen er twee jonge mensen op het raam. Het zijn Belgen, die rondtrekken door Servië. Nieuwsgierig naar Nederlanders die met de camper trekken hebben we een heel leuk gesprek. Ze hebben een tentje mee en gaan opzoek naar een leuke plek voor een overnachting. Ze vertellen dat ze net als wij voor het eerst in Servië zijn en genieten van de gastvrijheid en de schitterende natuur. Na een tijdje gaan ze weer op pad.
Ik volg de aanwijzingen naar de waterval op en kan kiezen met een oude vervallen hangbrug over de rivier of een soort dam. Het wordt de dam, veel planken op de hangbrug ontbreken of hangen naar beneden. Het heeft de afgelopen nacht hard geregend en het pad is drassig. Voorzichtig diepe plassen ontwijkend probeer ik droog verder te gaan. Tot er opeens woest geblaf opklinkt in de vredige omgeving, een grote hond stormt hard op mij af. Gescheiden door een schamele schutting laat hij zijn tanden zien. Mijn obsessie voor kwade honden, maakt dat ik verstijf en besluit om te keren. Modder en plassen zijn tot daar aan toe, maar kwaadaardige honden zijn de druppel. Met grote passen, geprikkeld omdat mijn angst me weer parten speelt been ik terug naar de camper.
Na een tijdje zie ik mensen aankomen, het zijn mijn Belgische vrienden. Met zware rugzakken zoeken ook zij een weg door de modder en plassen. Het blijkt dat ze onderweg zijn naar de waterval, dat is toeval en ik besluit met ze mee te gaan. Bescherming tegen monsterlijke honden en gezelschap, dat is boffen. Ze nemen grote stappen en vertellen ondertussen dat ze beide biologen zijn met een passie voor bijzondere mossen. Zij heet Eva en is ook niet echt dol op loslopende honden, dus Thomas, zo heet haar partner dient als lokaas voor moordlustige viervoeters. We komen geen hond meer tegen… Wel een nieuwsgierige geit.
Het is veel verder dan gedacht en Thomas twijfelt of we wel goed lopen, tot we een tentje en wat jongelui zien die een kampvuurtje maken. Thomas en Eva laten bij hen hun rugzakken achter, ze zijn erg goed van vertrouwen en we dalen af naar de waterval. Gelukkig reikt Thomas mij de helpende hand, het dalingspercentage van 50 procent of meer zou mij anders zeker tegen gehouden hebben. Glibberend dalen we verder af naar de rivier. We horen vallend water en even later kijken we onze ogen uit. Helder blauw/groen water valt naar beneden, niet goed op de foto te zetten, door overvloedige plantengroei. Een paar poeltjes oefenen onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op mijn vrienden. En tot mijn grote verbazing, gaat eerst Thomas te water, gevolgd door Eva. Zij trekt haar rok op tot haar middel en stapt met sandalen en al in het water.
Zij gaan de mossen onderzoeken die daar groeien en kreten van enthousiasme doorbreken het geluid van stromend water. Ik ga zelfstandig terug naar de camper, een wijze beslissing, hun tempo is ook bergopwaarts vast veel sneller dan dat van mij. Uitgeput van de steile helling sta ik boven nog na te hijgen, moe maar enorm voldaan bereik ik de camper.
De coördinaten van al dit moois zijn: N43.89808 en E20.18755
Foto's
