Rusland Astrachan, deel 1

Door: Smilingfred

Geplaatst op Oct 28, 2009

Astrakan Rusland verhaal van Alina, deel 1

In mijn reisverhaal over Rusland - Astrakan heb ik U het een en ander verteld over mijn reiservaringen aldaar.
Ik heb in Astrakan twee vertaalsters gehad.
Een van hen is Alina, een jonge 22 jaar) moderne vrouw, niet alleen erg goed in haar vertalingen Engels - Russisch en Duits - Russisch, en natuurlijk ook omgekeerd.
Ze houd van uitgaan, lol hebben, met vrienden zijn, zich vermaken, maar is ook erg serieus.
Ze weet wat ze wilt en dat is niet mis. Nu studeert ze Japans en dat is niet zo gemakkelijk, althans dat denk ik. Alina vindt dat schijnbaar niet zo moeilijk. Gewoon van het Russische schrift (Cyrillisch) en taal je gedachten concentreren op het Japanse schrift en taal, en dan gaat het allemaal heel begrijpelijk, althans volgens Alina.
Sinds mijn vertrek uit Astrakan hebben we contact gehouden en hopen elkaar weer eens op mijn toerisme missie terug te zien. Ik heb Alina gevraagd of ze een reis of andere ervaring in haar eigen land of stad aan mij zou willen opsturen, zodat ik deze zou mogen gebruiken om u het te laten lezen.
Op deze manier hopen we inzicht te geven, hoe de jeugd zich in Astrakan vermaakt of voelt.

Veel succes met het lezen van Alina haar verhaal.
Is het u ooit gebeurd dat je een onverwachte gast te ontvangt?
Niet uw buur of kennis die in dezelfde stad woont, maar een absoluut onbekende persoon, die uw verre verwant blijkt te zijn?
Slechts het aanbellen in het midden van de nacht deed me verschrikt wakker worden.
Met een slaperig gezicht en met half-open ogen vroeg ik me s‘morgens af, of ik de verantwoordelijkheid op me moest nemen om deze persoon de stad via een sightseeing te laten zien.
Het is geen gemakkelijke verantwoordelijkheid, zou ik zeggen.
Over het tonen van mijn stad, realiseer ik me, hoeveel of eigenlijk hoe weinig ik over mijn meest inheemse plaats in mijn leven weet.
Toch besliste ik, hoe dan ook, dat te wagen, hoewel ik op een of andere manier toch bang was, omdat mijn gast uit Moskou kwam.
Wat kan ik hem in een dergelijke - en uiterst kleine stad zoals Astrakan is, laten zien, dat 10 keer kleiner dan zijn stad Moskou?
Nochtans redde mijn gast mij uit deze situatie en stelde voor, dat wij eerst een fatsoenlijke maaltijd zouden moeten gaan eten.
Ik ben geen restaurant -goeroe, maar ik ken toch heel wat aardige en comfortabele plaatsen waar men een passende maaltijd kan nuttigen en er van kan genieten..
Ik begon de namen van de diverse restaurants op te noemen en mijn gast hield van de naam van één restaurant - de Academie van het Bier. Geweldig!
Het is niet zo dat ik met bier nu zo gelukkig was, maar in dit restaurant bieden zij een grote verscheidenheid van vismaaltijden aan, en als er iets is om voor Astrakan te komen en daarvoor reclame te maken, dan is het omdat Astrakan de zuidelijke hoofdstad van de visserij en verwerking daarvan is.
Wij bestelden een kraakbeenachtige vissoort, of eenvoudig hoe wij het hier zeggen - rode vis - en hadden een aardige - en prettige conversatie, terwijl wij op de maaltijd wachten.
De maaltijd was zo heerlijk, dat ik wenste dat mijn maag twee maal zo groot zou zijn, om reeds de volgende portie er bij toe te voegen..