Stilstaan op de trambaan!

Door: Agrotewal

Geplaatst op Jun 28, 2013

Ooit bang geweest dat je met pech op de trambaan komt te staan? Lees dan vooral verder en voor de rest misschien nog wat tips.

Voor de 1e keer op weg met de caravan naar Rusland. Met manlief en 3 zoons in de leeftijd variërend van 11 maanden tot 16 jaar. Begin jaren 90 was dat een hele onderneming waar bijna 9 maanden van voorbereiding aan vooraf ging. Bij Intourist reisplannen indienen, campings boeken en waar nodig een hotelovernachting regelen. Visa geregeld en voor de zekerheid toch eerder dan gepland een nieuwe auto gekocht. Zodat pech uitgesloten zou zijn. Onze eerste spiksplinter nieuwe auto.

Bij de Russische grens 9 uur gewacht maar mijn mannen houden zich goed, op weg naar het avontuur. Onze baby Pjetka geniet van alle aandacht en is dol op autorijden. Grondige inspectie bij de douane van caravan en auto, maar bij het zien van een babyglimlach gaat zelfs de meest norse beambte sneller werken.

De Russische wegen zijn leeg, tot de lijn Moskou- Sint Petersburg geasfalteerd maar o zo slecht. Ik fungeer als uitkijk, zit op het puntje van mijn stoel en roep links- rechts, stop en kijk uit, al naar gelang de grootte van de gaten. Zonder kleerscheuren en schades bereiken we ons verste punt Leningrad. De verkeersborden alleen in het cyrillisch maar daar kom ik dankzij vele lessen Russisch aardig mee weg.

Rusland nog aan het begin van perestrojka en glasnost, heeft veel wachtposten met politie staan met mitrailleurs die ons, bij verlaten of binnengaan van de stad, steevast aanhouden. Geloof me daar raak je aangewend. Het huidige Sint Petersburg is met geen pen te beschrijven zo mooi, maar het reisplan ligt vast.

We moeten terug, het hele gezin in de startblokken, weigert onze mooie nieuwe auto dienst. Hier helpt geen lieve moedertje aan, dus maar een Russische monteur opgesnord. Leuk hoor in mijn lessen niets over autopech geleerd. Het is heel lastig, maar de beste man is net als alle Russen van goede wil en vast van plan om ons op weg te helpen. Na een tijd zijn we erachter dat het probleem in de accu zit. De monteur vult hem met nieuw accuzuur en zet het hele spulletje aan de oplader. Hij is uren bezig geweest maar wil er niets voor hebben. Ons enthousiasme voor een lopende auto drukt hij wel weer de kop in. Onder geen voorwaarde mogen we de motor uitzetten, want dan start hij niet meer. We moeten als een soort Assepoesterfamilie snel op weg om op tijd op de camping in Tver te zijn. Daar hebben we afgesproken met onze nieuwe Russische vrienden. Maar die 400/450 km moeten zelfs in Rusland in 8 uur te doen zijn. Vreemd maar waar, vandaag geen controle bij het verlaten van de stad. Dat komt goed uit, want wat er ook gebeurd de motor moet blijven lopen. Nog vol van dit mirakel moet ik een bord over het hoofd gezien hebben want na 100 km kom ik erachter dat we op de verkeerde weg zijn. Maar ja wat wil je 2 pubers aandacht geven een baby stilhouden en als wegwijzer fungeren is echt teveel.

We belanden dus in een vreemde stad met een tramrails. Dit is nog de vorige eeuw dus geen rotonde te zien. We besluiten bij de 1e mogelijkheid te keren, dat moet lukken want de wegen zijn giga breed. Dan slaat het noodlot toe. Op de trambaan slaat de motor af. Geen paniek niets aan de hand, zegt mijn man. Maar ik hoor toch echt de tingel van een tram. Het zweet gutst tappelings langs mijn rug. Vlug de jongens de auto uit. Caravan loskoppelen en draaien, van de trambaan af en dan met zijn allen de auto duwen in de hoop dat hij aanslaat. Daar komt een oude tram de bocht om. Zonder een moment na te denken en met ware doodsverachting spring ik op de rails en ga staan zwaaien. Als in een slow motion zie ik mensen stilstaan en wijzen, één mevrouw slaat haar hand voor de mond. Gillende snerpende remmen.. Al piepend en knarsend komt de tram tot stilstand. Vele Russische handen schieten te hulp en duwen de auto van de rails en krijgen hem zowaar aan de praat. Heel veel jaren ouder en een aantal grijze haren rijker vervolgen we onze reis.

En de tips bij deze blog, ga liever niet met een nieuwe auto op reis, maar eentje waarvan je zeker weet dat hij niets mankeert. En leer vooral het alfabet van de landen die je bezoekt dat scheelt. En vergeet zeker niet spierballen te kweken in de sportschool zodat je in geval van nood de auto kunt duwen.