From Russia, with love.... ;)

Door: Chicazondergrenzen

Geplaatst op May 12, 2009

Er was eens een jongetje, ‘Petertje’, die toevallig voorbestemd was het tot tsaar van Rusland te schoppen. Dat klinkt misschien heel leuk, maar toen Petertje klein was had hij het niet zo gemakkelijk. Maar kleine jongetjes worden groot, en zo werd Petertje de grotenmensenversie: Peter de Grote. Om zijn moeilijke jeugd in Moskou te vergeten, besloot tsaar Peter de Grote dat er een nieuwe hoofdstad voor zijn grote rijk moest herrijzen. Uit een plek die destijds uit moeras, bos en wildernis bestond, wist onze Peter een mooi kunstje te klaren. Een nieuwe stad herrees, en Sint-Petersburg was ontstaan.

Nu, anno 2009, bestaat deze stad inmiddels al zeker 300 mooie jaren, en heeft het zo nu en dan het een en ander meegemaakt. Een kleine opsomming: Eerste wereldoorlog, Februarirevolutie, Tweede Wereldoorlog, Lenin, Stalin, Chroestsjov….. een mooi cv’tje dus! En als een goede vriend, genaamd Ward, dan vraagt of ik zin heb om een paar daagjes in deze jonge stad vol geschiedenis een kijkje wil gaan nemen, dan is er maar een antwoord natuurlijk: JA!

Zo gezegd, zo gedaan, en voordat ik het weet zit ik alweer in het vliegtuig richting het onbekende. Dit keer alleen de andere kant op natuurlijk: Russia, here we come!
Na wat vertragingen, en een aantal uurtjes vliegen, is het fijn opgepikt te worden door onze gastheer voor de komende dagen: André (die Ward kent van zijn werk). Hoewel wij zelf nog geen planning hadden gemaakt, was André wel actief voor ons bezig geweest. Zo krijgen we een hele opsomming van wat ons in deze korte trip te wachten staat. Er komen een heleboel namen voorbij, ik laat het maar even voor wat het is. Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw, daar heb ik al even genoegen mee voor vanavond.

De volgende dag staat er een druk programma op de planning. Het eerste geluk op ons pad is dat het 9 mei ‘Victory day’ is. Wordt er in Nederland vooral de bevrijding gevierd, hier kunnen ze het mooi ‘victory’ noemen. Klinkt toch iets succesvoller, niet?! Er zou een parade moeten zijn, maar volgens mij was die vooral in Moskou te vinden, toch is het wel leuk om stoeten militairen langs te zien komen en te zien poseren voor imposante gebouwen. Je zou bijna denken in de filmset van een oorlogsfilm beland te zijn. Na de ‘parade’ is het tijd voor het toeristische werk. André en zijn vrouw Natalia gaan ons eens goed op sleeptouw nemen, en niks wordt hierbij overgeslagen. Van het beroemde Hermitage, naar een boottochtje over de Baltische zee, naar paleizen van de tijd van de tsaren, naar uiteindelijk de bar.
Niets is hen te veel, en ons ook niet gelukkig! We hebben goed gezelschap aan hen, zijn enthousiast, hebben zelf ook ontzettend veel lol, en ze spreken God-zij-dank nog Engels ook! Oftewel: Natalia en André zijn het tegengestelde van hoe alle andere Russen op mij overkomen. Mijn stereotype van norse, kille Russen, die zich alleen met hun eigen leven bemoeien en vooral aan zichzelf denken wordt maar weer eens bevestigd door hun landgenoten.

Een ding wat ik echt fantastisch vind aan het Russische leventje is natuurlijk de Wodka. Maar de Lada mag natuurlijk niet vergeten worden! Lijkt deze auto in de rest van de wereld niet meer te bestaan, hier in St-Petersburg zie je ze nog overal. En gebruik je hem niet om in te rijden, dan zijn er wel mensen die er in wonen! Maar de meeste lada’s hebben nog wel de functie van ‘taxi’. Je houd een willekeurige auto aan op straat, spreekt af hoeveel roebels er voor de rit afgerekend gaat worden, en een taxi is ontstaan! Gelukkig hebben wij André achter ons om dit soort zaakjes te regelen! Wat mijn woordenschat Russisch gaat niet verder dan ‘dankjewel’ en ‘proost’!

En ‘Proost’ zeggen kunnen onze Russische vrienden wel! Ondertussen vind ik het wel weer mooi geweest met mijn Russische sprookje. Pak mijn flesje wodka bij de hand, en zeg: Na zdorovje!