De spectaculaire Transfagarasan
Roemenië
Europa
MarleenvM
De spectaculaire Transfagarasan
Marleeheen, kom eens kijken !! Hier wil ik naar toe. Harold zit een herhaling van Topgear te kijken en ziet hoe Jeremy Clarkson en consorten met te dure sportwagens over bergwegen scheuren. Ik moet meteen toegeven dat het er heel spectaculair uit ziet en heb zo’n vermoeden dat het de Stelviopas in Italië is. Maar nee, het blijkt de Roemeense Transfagarasan te zijn. Volgens de enthousiaste presentatoren is de Transfagarasan de beste "driving experience" in de wereld.
Een klein jaartje later staan we in het stadje met de naam Curtea de Arges aan het begin van de spectaculaire route. Het is er stervensdruk in het centrum en voor de benzinepomp staat een gigantische rij. We gokken het er op dat we nog meer tankstations tegen gaan komen en we verlaten de drukte met liefde en plezier.
In de verte zien we de bergen steeds duidelijker afsteken tegen de blauwe hemel. De kwaliteit van de weg is niet echt de beste. Niet dat ik glad en strak gestreken asfalt tapijtje had verwacht maar dit is gewoon op zijn Roemeens zullen we maar zeggen. En hier hebben de heren van Topgear met hun strijkijzers gereden?
Voordat het echt spectaculair wordt stoppen bij de eerste bezienswaardigheid. De ruïnes van het Poenari Kasteel liggen op de top van een berg en daarvoor moeten een kleine 1500 treden voor bedwongen worden. We twijfelen wat te doen maar omdat we nog wel een stukje willen rijden vandaag gaan we verder.
Een stukje verderop komen we aan bij de stuwdam van Lacul Vidraru. Een grote parkeerplaats staat bommetje vol en de weg krijgt nog een extra versmalling door alle auto’s die langs de weg staan geparkeerd. Blijkbaar wil iedereen over de dam lopen. Wij kiezen er voor om nog maar een stukje door te rijden. Bij de dam kun je ook kiezen om de links of rechts het meer te passeren. Links is de weg smaller en slechter en rechts is langer maar wel sneller. Maar ja wat nu de beste keus is?
Voorbij het stuwmeer hebben we een hotelletje geboekt. We checken alvast in en eten wat op ons gemakje op het terras. Aan het eind van de middag stappen we weer in de auto en gaan we zien waar de heren van Topgear nu zo enthousiast over werden. Helaas voor ons is geen Ferrari of Lamborghini maar een gehuurde Nissan Juke maar dat maakt de weg er niet minder om.
Overal zijn stopplekken om van het uitzicht te genieten. Gelukkig zijn het er ook veel want het is er erg druk. Overal picknickende Roemenen en grote gezinnen die om een kampvuurtje zitten. En het is toch wel uitkijken op die parkeerplekken want deze zijn niet voorzien van een vangrail (alleen op sommige punten) en de overgang van weg naar onverharde parkeerplaats kan ooit wel een flink hoogteverschil hebben.
Op het hoogste punt is het ook druk, heel druk. Langs de weg staan allemaal kraampjes met de meest uitlopende snuisterijen en de weg wordt aardig smal zo door al het volk wat er loopt. We rijden nog een stukje door en zien dan het mooiste stuk. En ja dit is mooi !!!! We genieten van de uitzichten en rijden weer terug naar richting het hotel. Toch kunnen we het niet laten om nog regelmatig te stoppen. Het is ook zo potjandorie mooi.
Gelukkig mogen we morgen nog een keer dit stuk rijden. Wel hopen we dan dat het iets minder druk is maar we hebben onze twijfels daarover. Aan het begin van de avond wandelen we nog wat rond bij het hotel. Er loopt een riviertje door het dal en het is maar een klein stukje lopen. Helaas is het een bende. Overal dumpt men rotzooi en als er gepicknickt is laten ze een tas met afval achter. Zo zonde… Bijna op elke stopplek ligt wel wat. Er wordt ook volop de BBQ aangestoken langs de kant van de weg met alle rotzooi van dien.
Rond een uurtje of acht begint het ineens hard te regenen en te onweren. Bliksemschichten lichten de donkere hemel steeds op en het gedonder klinkt extra hard hier in de bergen. Dit houd aan tot middernacht en een voordeeltje is wel dat de auto wel een wasbeurtje kon gebruiken. Misschien is er wat stof en zand van af gespoeld.
’s Morgens is niets meer van te zien van het slechte weer. Er zitten hier en daar nog wat wolkjes tegen de bergen aan geplakt maar het zonnetje staat ook weer te stralen. We rijden weer over bekende weg en het is overal heel rustig. Sporadisch komen we een andere auto tegen. We raken op een stopplek even in gesprek met een Roemeense gids die een Engelse vrouw rondleid. Ook hij geniet nog elke keer van deze weg laat hij ons weten. Nooit in weekend hier komen geeft hij aan. Ja, daar waren we inmiddels ook wel achter.
Het is echt genieten als het zo rustig is. We hebben alleen wel even oponthoud als er een herder met zijn kudde schapen de weg oversteekt. Voor zulke dingen wil ik graag wachten, dat levert tenslotte altijd leuke fotomomentjes op. Als we op het hoogste punt aankomen is het er ook heel rustig. Gisteren was het hier nog een gekkenhuis en stonden zelfs auto’s dubbel geparkeerd. Nu staan er 3 auto’s en een bus op de verder grote lege parkeerplaats. De winkeltjes zijn zelfs nog niet allemaal open. Toerisme komt hier dus laat op gang, zeker op een maandagmorgen.
Er volgen nog vele kilometers over slingerende wegen, prachtige uitzichten en door dichte bossen. Het mooiste stuk is zo’n 40 kilometer maar we doen er door de vele stops al snel zo’n 2.5 uur over. Na elke bocht vind ik wel weer een excuus om de auto even aan de kant te zetten. Of het nu de beste "driving experience" in de wereld is weet ik niet maar het is zeker wel een hele mooie.
Foto's
