De Roemeense dictator Ceaucescu sloopte onder zijn schrikbewind oude historische gebouwen en zelfs hele wijken in Boekarest om ze te vervangen door smakeloze panden die beter pasten bij de fantasieloze en communistische uitstraling die hij voor ogen had. De grote aardbeving van 1977 hielp hem een handje en vervolgens liet hij nog meer wijken met de grond gelijk maken. Een stadsdeel zo groot als het Italiaanse Venetië verdween zonder pardon van de kaart en er werd zelfs een heuvel afgegraven. De leider die niets of niemand ontzag had namelijk een droom. Hij wilde een paleis bouwen, het Huis van het Volk, dat één van de grootste gebouwen op aarde moest worden. in 1984 begonnen de werkzaamheden.

Het paleis moest een politieke en administratieve kern worden waar de dictator en zijn vrouw veilig konden werken en leven. Met twaalf verdiepingen, nog eens acht lagen onder de grond en een oppervlakte van 330.000 m² is alleen het Amerikaanse Pentagon groter. Het paleis werd opgetrokken uit marmer en vervolgens rijkelijk aangekleed met beelden, goud en kostbare tapijten. In 1989 brak echter de revolutie uit en het presidentiële paar werd na een kort proces zonder pardon geëxecuteerd. De bouw van het paleis was toen nog niet helemaal afgerond. De megalomane Ceaucescu wilde indruk maken op de wereldleiders maar heeft het paleis nooit zelf in gebruik kunnen nemen. Onder de prille democratie ging de bouw echter gestaag door en tegenwoordig herbergt dit aanvankelijke symbool van totalitarisme zowel het Lagerhuis als de Senaat van Roemenië. En, nog mooier: het is open voor het publiek. Ook worden er veelvuldig grote conferenties georganiseerd.

Je kunt een rondleiding meemaken door dit fenomenale gebouw maar daarbij krijg je lang niet alles te zien. Daar is het gewoonweg te enorm voor. De entree met de grote trappen die naar boven leiden, is meer dan majestueus. Keer op keer zijn de treden tijdens de bouw in opdracht van de dictator aangepast. Dan waren ze weer te hoog, dan weer niet diep genoeg. Lange gangen met zuilen, grote kroonluchters en hoge ramen en deuren vormen vaste onderdelen van het somptueuze decor. Vanuit het terras aan de voorkant biedt zich een panoramisch uitzicht aan over de Boulevard van de Eenheid (Bulevardul Unirii) die tijdens de bouw werd aangelegd. Deze avenue moest de Champs-Elysées in Parijs evenaren, met dezelfde flair en glamour. De grootste zaal, de Unirii Hall, is met een oppervlakte van meer dan 2.000 m² met recht een balzaal te noemen. De gevallen dictator had bij leven nooit gedacht dat zijn paleis een trekpleister voor het grote publiek zou worden, en hij had waarschijnlijk nooit goedgekeurd dat het zou worden gebruikt voor fantastische lichtshows die allerlei kleuren en beelden werpen op de 84 meter hoge voorgevel. Het gebouw is absoluut fenomenaal en vormt de grootste toeristische attractie van de stad.