een hele middag samen, samen met zijn vriend de andere muzikant en met ons. Komend uit de lift die de stwee beroemde wijken verbind loop je een lommerrijk pleintje op vol met terrasjes. Het was onze tweede keer dat we hen zagen spelen en iets doneerden. De laatste dag hebben we samen de wereld verbeterd. Relax, don't worrie be happy was zijn motto, geen crisis bij deze crisis, verlaag je verlangens. Makkelijker gezegd dan gedaan. Aan hem was het niet te merken, de stress. Laat op de avond kwamen we hem weer tegen, ander outfit, zelfde gitaar, zelfde lach en motto, "no worries mate".