Shit... eerder vandaag was ik in een dappere bui en ging ik het hoofd van de Lissabonese Maffiafamilia Shoepolishione (zie evt. eerder geplaatste foto vandaag want anders snap je hier werkelijk niets van ;-)) confronteren met zijn illegale handel en sprak ik de wereldberoemde woorden "I'm gonna make him an offer he can't refuse" uit.

Dat heb ik geweten. Met de schoenpoets tussen zijn benen holde hij naar zijn... mama. En face it, uiteindelijk zijn het altijd de vrouwen die de baas zijn.
Sindsdien heeft ze persoonlijk de achtervolging op me ingezet en zijn we inmiddels aangekomen in de Rua da Prata. Een drukke straat met veel verkeer, winkels, toeristen enzovoort, dus dit zou zo ongeveer de minst ideale buurt zijn om mij om te leggen.
Ze is diep undercover met haar enorme sunglasses op (formaat wc-bril), praat tegen haar tasje en ze heeft een split aan de voorzijde van haar rok zodat ze met een soepel handgebaar het schietijzer, dat aan de binnenkant van haar dij zit, vast kan pakken.
Maar... ik speel ook een spelletje met haar, want nadat ik haar de halve stad heb laten zien zeg ik koelbloedig "Frankly, my dear, I don't give a damn" ;-)

The End.