Verborgen voor de buitenwereld
Lissabon
Portugal
Kokkeeri
Verborgen voor de buitenwereld
We lopen al een tijdje door de Igreja Sao Vicente de Fora, een kerk in Lissabon. Het is allemaal best mooi, maar we hebben al eerder dit soort kerken gezien. Mooie tegels, een paar standbeelden en grote kroonluchters. Mooi, maar niet super bijzonder.
We besluiten dan ook maar weer naar buiten te gaan. Dan valt mijn oog op een houten deur aan het eind van de gang. Mijn nieuwsgierigheid trekt me maar de deur. Voorzichtig druk ik de handel naar beneden, De deur opent zonder problemen. Achter de deur zie ik een lange gang met een mooie tegelpanelen aan beide zijden. Dat vraagt om een nader onderzoek. Al lopend door de gang bewonderen we de zo karakteristieke blauw-witte Portugese tegels.
De tegels lopen zelfs met een trap mee naar boven. We besluiten de trap te volgen. Na wat draaien en keren komen we boven aan de trap bij de volgende gesloten deur. Maar ook deze opent zonder veel problemen. Nog iets voorzichtiger dan bij de eerste deur kijk ik om het hoekje.
In eerste instantie ben ik verblind door het felle licht. Het hele dak van de kerk staat vol met hagelwitte stenen standbeelden, ornamenten, enorme vazen, hekwerken en kapelletjes. Het is letterlijk oogverblindend. De felblauwe lucht geeft een prachtig contrast met al het wit om ons heen.
In eerste instantie lopen we nog voorzichtig langs de randen. We weten niet zeker of dit nu echt een dak is of een plek om te bezoeken. We vallen van de ene verbazing in de andere. Overal dezelfde prachtige hagelwitte grote stenen objecten. Maar het is de combinatie die de plek zo bijzonder de maakt; de ‘over the top’ stenen vazen, het mooie eindeloze hekwerk, de standbeelden, de blauwe lucht, de stilte en het gevoel dat we iets geheimzinnig hebben ontdekt.
We blijven ruim drie kwartier hangen op het dak. Eten er zelfs een kleine lunch. We genieten van de rust en het schitterende uitzicht over de stad.
Dan zien we de toegangsdeur naar het dak langzaam open gaan. Eigenlijk verwachten we een boze priester of geïrriteerde monnik die ons met wilde gebaren gaat vertellend dat we hier helemaal niet mogen zijn en dat we als de sodemieter moeten maken dat we wegkomen (maar dan in het Portugees). Maar niks van dat alles. We zien drie verbaasde toeristen, met de hand voor hun ogen tegen de felle zon, langzaam het dak betreden.
Heb ik de deur beneden niet blijkbaar niet goed afgesloten. Met de aankomst van deze toeristen verdwijnt voor ons de magie van deze plek. We besluiten weer naar beneden te gaan.
Niet veel later sluit ik deur, die ons een uur eerder toegang gaf tot een tijdelijk goed bewaard geheim. Om de hoek verschijnt een priester. Hij kijkt even naar de deur en dan weer naar ons. Zijn ogen spreken duidelijke afkeur uit, maar hij zegt verder niks. Ook geen 'gedag'.
Nu weten we nog niet of het dak van de kerk nu een attractie is of eigenlijk verboden terrein... .
Foto's
