Begeerte
Lissabon
Portugal
Agrotewal
Begeerte
Iedereen die weleens een city trip heeft gedaan herkent dit vast wel. Al dagen slenter je door de stad bekijkt monumenten, mensen, winkels en geniet van de terrasjes en het mooie weer. Een lekker ijsje en vooral veel foto’s maken is voor mij het ultieme stadsgevoel. Zo ook deze week in Lissabon.
Prachtige stad vooral in het voorjaar, alle ontluikende bloesem aan de bomen, iedereen koestert zich in het voorjaarszonnetje, jassen gaan uit en het lijkt wel of de wereld lacht. En ja Lissabon is heel goed te doen door voor een luttel bedrag, 6 euro per dag het openbaar vervoer te gebruiken. Het trammetje 28 is een absolute aanrader, hij rijdt langs de meeste bezienswaardigheden.
Er is een camperplaats aan de kade van de Taag, met uitzicht op de brug en het beeld van Christus. En belangrijk bij mijn verhaal op loop afstand (10 minuten) van de Fábrico dos pasteis de Bélem.
De laatste dag had ik mezelf Pastis de Belem beloofd en dan de originele. Na een lange warme dag geshopt te hebben, tenslotte was mijn dochter niet voor niets naar Lissabon gekomen, gingen we met brandende voeten richting Fábrico. Het was tenslotte dicht bij onze camper.
In deze winkel worden per dag nog zo’n 10.000 pastis gebakken volgens een meer dan 100 jaar oud recept. De winkel is ook nog authentiek met een grote glazen vitrine. En vooral niet vergeten een hoge drempel. Vol verwachting en gelokt door de verrukkelijke geur van vanille en kaneel, vergeet ik dus even mijn voeten op te tillen. Moeheid, begerigheid of gewoon een beetje bijziend aan het worden struikel ik de winkel binnen. En dan niet een beetje, om te voorkomen dat ik lang uit kom te liggen maai ik met mijn armen om me heen. Ik slaak wat vreemde geluiden en probeer ergens houvast te vinden. Gelukkig staat de winkel vol mensen en grijp ik een meneer beet juist voordat mijn hoofd door de glazen vitrine kast stuitert. Dit alles levert mij vele giftige blikken op, dochter en manlief schamen zich zo dat ze de winkel uitstormen mij in opperste verwarring achterlatend. Excuses stamelend druip ik af, zonder pastis en met een knal rood hoofd. En de pastis, heb ik een dag later toch weten te bemachtigen.
De moraal van dit verhaal, altijd opletten bij het binnengaan van een winkel, op tijd eten zodat de begerigheid op afstand blijft en vooral Pastis de Belem gaan eten in de prachtige winkel/fabriekje op Rua de Bélem 84, die hier vanaf 1837 deze lekkernijen maakt.
Foto's
