Trip naar Marokko - deel 13
Lissabon
Portugal
Flexmaister
Trip naar Marokko - deel 13
Zoals altijd is het weer eens een stormachtige dag op leks zijn verhaardag. De wind giert om de bus en laat hem schudden alsof er flink in gebatst wordt, wat helaas niet het geval is… Gelukkig wordt de dag opgevrolijkt door de sympathieke Aussies van “the van next door”, die Leks een liedje komen zingen en een fantastische cd komen brengen met zelfgeknipt voorkantje, uit een early 90’s surfmagazine. In die tijd waren felle kleuren aan de orde van de dag en het super hippe “LA Gear” pronkte op menig kledingstuk (vergane glorie)!
Ondertussen verscheen er een nieuw gezicht op de parkeerplaats, een Australiër die luisterde naar de naam “Nigel” en een bekende bleek te zijn van Lloyd en El. Omdat deze blonde mafkees wel zin had in een feestje besloten we maar eens wat alcohol in te gaan slaan en een plekje uit de wind te zoeken. In een nieuwbouwwijk/bouwplaats vonden we beschutting, prachtige poep- en plasplaatsen en gratis stroom in een kastje wat eigenlijk op slot zou moeten zitten. De Partyplace werd in Tess gevonden, omdat daar de meeste feestruimte was en een goede belichting voor het doorzien van ieders pokerface tijdens het Portugees kampioenschap “Shithead”.
Het weer begon zo ondertussen de spuigaten uit begon te lopen. In Nederland zou dit weer de shag uit je vloei en de stront van de dijk doen waaien. Gelukkig hadden de Aussies eerder deze reis contacten gelegd met mensen uit de buurt van Lissabon en na een kort telefoontje bleek het weer daar stukken beter en bij uitstek een plek om de verjaardag van Leks en El te vieren. De 58 hete paarden onder de motorkap van Leks z’n bus werden van stal gehaald en de achtervolging werd ingezet op Tess.
Hoewel het op de kaart slechts een klein stukje leek van Peniche naar Lissabon, bleek de spaghetti-achtige infrastructuur rondom de Portugese hoofdstad verrekte ingewikkeld. Zeker voor de vooroprijdende Australiërs die zo ondertussen meer liters bier dan wij liters benzine per kilometer verbruikten. Tegen zonsondergang wisten ze eindelijk de oprit van een brug (waar we al 3 uur tegenaan zaten te kijken) te bereiken en daarvandaan was het nog 1,5 uur tot het begin van Barreiro, waar het allemaal zou gaan plaatsvinden. Vanaf de Locale Hypermercado werden we opgepikt door de 29 jarige, Portugese Claudia Santos die ons wel eens even mee zou nemen op een gruwelijke vreet en zuiptocht, vergezeld door haar vrienden.
De hele bende stond ons al op te wachten bij de locale koffiebar en aldaar kregen wij ons eerste gratis biertje (koud en uit de fles). Met de sfeer er goed in verplaatsten wij ons samen met de Aussies en zo’n 10 Portugezen (met hun moeders) naar een restaurantje waar je je voor slechts €15,- helemaal te barsten kon vreten aan Portugese hoogstandjes terwijl je je onbeperkt vol kon gieten met sangria. Hoewel dit meer was dan ons budget toeliet, hadden we voor de komende 3 dagen genoeg gegeten waardoor het toch nog een schappelijke prijs was.
Helaas was het de volgende dag tijd voor afscheid. De zo vriendelijke en gastvrije Portugezen moesten weer aan het werk en Tess ging weer terug naar Peniche om Lloyd zijn hechtingen te laten verwijderen. Wij houden vanwege de financiën niet zo van terugrijden, dus richting het zuiden dan maar.
We waren weer op elkaar aangewezen. Frustratie zou ieder moment weer kunnen losbarsten in een irritatie of zelfs een vechtpartij! Gelukkig viel het deze keer vanwege het vermoeiende weekend mee, dus we hadden een ontspannen rit naar de kust. We reden met half dichtgeknepen ogen, nog nagenietend van het weekend naar Porto Covo, een uitgestorven vakantieoord temidden van een glooiend groen landschap bezaait met kurkeiken.
De heel erg vette kustlijn wordt bij dit plaatsje onderbroken door een dorre parkeerplaats en het eens zo mooie uitzicht is totaal verdwenen achter de enorme en asociale plastic campers uit (hoe kan het ook anders) DEUTSCHLAND! Het zijn enorme paleizen op wielen met de ene eigenaar nog dikker dan de andere. De daken vol met zonnepanelen die automatisch de zon volgen en dikke sattelietschotelantennes om TÄGENSCHAU! of de Duitse versie van SBS6 shownieuws niet te hoeven missen, laat staan de vieze Duitse films met dieren of fecaliën waar het land om bekend staat.
Een stukje verderop langs de kust vinden we Ilha do Pessegueiro. Een klein eilandje met een Romeinse ruïne erop, waarlangs de hoge golven fantastisch breken. Boven het strand uit rijst een enorm fort, waarin nog kanonnen liggen, naast een hele hoop drollen en mysterieuze doekjes. Wel een hele vette locatie om de volgende dag een nieuwe aflevering op te nemen. Er wordt immers nog volop gefilmd!
Onze fantasieën sloegen een beetje op hol hier in het Fort “Mondeo”. De mogelijkheden voor idiote filmpjes lagen in dit Fort voor het oprapen. Zoveel keus hadden we nog niet eerder meegemaakt en het ene idee was nog maffer dan het andere. Toen we helemaal gek van gekheid waren, zo gek als we er van werden, dachten we ineens aan een kinderpoppenkopje wat we eerder op een strand hadden gevonden.
We bedachten een bizarre zoektocht naar een 16e eeuws Frallyspook, wat zo spannend zou zijn dat je met je kringspier op het puntje van je stoel gaat balanceren en zou eindigen met een spectaculaire ontsnapping vol actie en explosies. Uiteindelijk is het een filmpie geworden met een heel hoog Bassie en Adriaan gehalte, super slechte special effects en genoeg bloopers om een hele aflevering mee te vullen!
Beelden!: http://www.youtube.com/watch?v=2MYjmo3nenI
http://www.youtube.com/watch?v=SVxg2JT4AUQ
Foto's
