Praia Da Marinha
Portugal
Europa
MarleenvM
Praia Da Marinha
De Algarve, het klinkt mij in eerste instantie niet als muziek in de oren. Als ik denk aan de Algarve denk ik ook meteen aan massatoerisme. Mensen die met hun koelboxen, parasolletjes en strandlakens elke dag naar de mooiste stukjes strand schuifelen om daar de hele dag in de zon te bakken. Elke dag weer, zij aan zij… nee, dat is niks voor mij.
Maar omdat we een rondje Alentejo gaan doen plakken we toch een stukje Algarve er achteraan. We zijn er nu toch in de buurt en je kunt tenslotte geen gegronde mening hebben als je het nog niet met eigen ogen hebt mogen zien.
Praia da Marinha is zo’n plek. Als ik de foto’s zie van lege stranden op het internet wil ik er het liefst vandaag nog naar toe. Niet om te gaan liggen zonnen maar gewoon een beetje wandelen en genieten. Als ik dan wat verder scroll dan zie ook foto’s dat die prachtige kust vol ligt met mensen in alle kleuren en maten. En die overvolle stranden zijn niet echt mijn cup of tea. Maar half april is het hopelijk nog geen strandweer, in ieder geval niet om daar op het zand te liggen bakken.
We komen aan bij een grote onverharde parkeerplaats met een groentestalletje. Het is nog vroeg in de ochtend en er staan slechts drie auto’s, twee campers en een fiets. Dat belooft alvast veel goeds. Nu het nog zo rustig is laten we eerst de drone op om een rondje te vliegen. We zijn nog maar net in de lucht en een legertje meeuwen verzamelt zich om in de aanval te gaan. Van deze indringer zijn ze duidelijk niet gediend. Op volle snelheid laten we de drone terug komen maar drie meeuwen volgen dat rare vliegding. Zelfs als ie al geland is blijven ze in de aanval gaan en scheren de meeuwen vlak langs ons af. Pas als ze er echt zeker van zijn dat de indringer niet meer terug komt keert de rust terug.
Als de drone weer veilig opgeborgen is gaan we aan de wandel. Als je een beetje de paden over de kliffen volgt kom je vanzelf bij de mooiste uitzichten. Het is lekker rustig en af en toe gaan we van de paden af. Hoogtevrees komt niet in Harolds woordenboek voor en wandelt met gemak naar de afgrond om vervolgens loodrecht naar beneden te kijken. Echt hoogtevrees heb ik ook niet maar ben wel wat voorzichtiger omdat ik een hoog struikelgehalte heb.
Onderweg komen we een Spaans echtpaar tegen dat aan de wandel is met hun drie kleine hondjes. Net als ik een paar meeuwen aan het fotograferen ben hoor ik het Spaanse stel aankomen. Lola ... Lola!..... LOLA !!!! Een van hun hondjes vind de meeuwen ook erg interessant en stormt gevaarlijk op de klif af. Kortom complete paniek bij de eigenaren. Gelukkig komt kleine Lola op tijd bij zinnen en duikelt niet naar beneden. De dame is een hartverzakking rijker en Lola moet vanaf nu aan de riem. Wel zo veilig.
We gaan ook nog even het strand. Via een lange trap staan we al snel op zeeniveau. Het strandtentje is nog gesloten en ook op het strand is vrijwel uitgestorven. Een enkeling geniet van het voorjaarszonnetje in de vroege ochtend maar wij lopen door. Eens kijken hoever we kunnen komen. Het eerste opstakel geeft ons gelukkig vrij gemakkelijk een doorgang naar het volgende strandje. Bij eb kun je waarschijnlijk gewoon om de rosten heen lopen maar nu niet.
Na dit strandje volgt er een kleine uitdaging. Een flinke stapel rotsblokken verspert de volgende doorgang. Harold gaat alvast kijken of het goed te doen is maar als het te lang duurt naar mijn zin voordat ie terug komt ga ik er toch maar achteraan. Heel voorzichtig want ik heb gisteren ook al een gescheurde broek opgelopen aan scherpe rotsen en die was niet op een plek die tegenwoordig hip is. Zonder kleerscheuren red ik het deze keer wel. Eenmaal daar hebben we het strand helemaal voor onszelf op een paar meeuwen na dan.
We kunnen nog dichterbij bij de bogen komen maar dan moeten we nog een keer over de rotsblokken klauteren. Deze stapel is niet zo hoog en veel makkelijk te doen. Of we worden er inmiddels al handiger in dat kan natuurlijk ook. Het strandje is maar klein hier en we moeten wel uitkijken hoe hoog het water komt. Als een volleerde berggeit gaat Harold nog wel wat rotsen op om te kijken of hij echt niet meer verder kan. Maar helaas dit is wel zo’n beetje het einde. Waarschijnlijk kom je tijdens eb ook niet veel verder meer want een enorme rotswand staat ook in de weg.
Maar we hebben een prachtig zicht op de bogen maar op zeeniveau. Dus voordat we weer terug lopen en klimmen gaan we op het strandje zitten en genieten we van het uitzicht en de rust. Het water is nog wel een beetje ruig maar kraakhelder. Ik snap wel dat dit plekje in de zomer zo druk is. Het is er ook zeker mooi. Precies zoals in de vakantiefolders en de foto’s op internet alleen hebben we nu het geluk dat we er helemaal alleen van mogen genieten.
Foto's
