Strawberry Republic en Pasta 33

Door: Mwijngaards

Geplaatst op Jun 6, 2010

Om maar een paar lekkernijen te noemen die in Krakow geserveerd worden. Dat deze niet lastig te vinden zouden moeten zijn, bleek al uit de Lonely Planet, die Krakow bestempelde als een soort foodwalhalla. Ik kan me weinig voorstellen bij een Pools maaltje, dus deze bewering diende getoetst te worden. Tot onze verbazing bleek het te kloppen: heerlijke salades en pasta´s, geserveerd in de meest fancy tenten. Ook de bijgevoegde wijn was van een uitstekende kwaliteit, evenals de speciale koffie en de cocktails erna. De rekening was om van je stoel te vallen: 130 zlottis, omgerekend zo´n 20 euro pp.

Deze drie dagen genieten in Polen viel in het kader van één stedentrip per jaar, georganiseerd door Monique en mij. Dit maal vertrok ons vliegtuig van Frankfurt naar Krakow (en natuurlijk weer terug, maar dat is voor latere zorg), in de vroege ochtend. Genieten, zeg dat wel, maar dat betekent ook moeie beentjes (de wekker om vier uur, rijden, vliegen, lopen, lopen en nog heel veel meer lopen…). Maar die beentjes hebben ons wel de hele stad laten zien. Want Krakow is naast de hippe cafés ook nog bekend om zijn historische gebouwen, daterend uit verschillende periodes in de geschiedenis. En omdat de binnenstad redelijk klein is, was de stad ook makkelijk in één dag te verkennen.

Wat natuurlijk niet zeggen wil dat we voor het hele weekend stil konden gaan zitten. Op zo´n anderhalf uur rijden van Krakow ligt namelijk Oswiecim, het dorpje dat tijdens WOII de naam Auschwitz gekregen heeft. Natuurlijk kent iedereen de beelden van uitgemergelde mensen ten tijde van de bevrijding van het kamp door de Russen, maar om daar überhaupt al te zijn, ja, daar zijn geen woorden voor. Het totale complex bestaat uit vier hoofdkampen, waarvan Auschwitz I (bekend van het cynische opschrift ´Arbeit Macht Frei´ en Auschwitz II- Birkenau (de ontelbare barakken in een troosteloos landschap) de bekendste zijn. Het eerste kamp is nog volledig in tact en daarom ook ingericht als tentoonstellingsruimte. Een film verduidelijkt het beeld en de verschrikkingen die er plaatsgevonden hebben. Hierdoor werd de tocht door het kamp extra moeilijk en af en toe gewoonweg deprimerend. Alle foto´s van volwassenen en kinderen, de persoonlijke bezittingen, haren (tientallen meters, afgeschoren na vergassing en verkocht), de onbegrijpelijke efficiëntie van de route aankomst- dood…

Het enige wat we op deze 4e mei konden zijn, was stil. Deze Dodenherdenking was speciaal, de paar minuten stilte heeft voor mij meer inhoud gekregen en mij meer doen beseffen hoe belangrijk vrijheid is, ook in deze tijd.

En om de dag (en dit verhaal) niet al te triest af te sluiten, hebben we de nightclubs verkend: ondergrondse clubs en omgebouwde kerken!

Do widzenia!