Een rode veetransportwagon op het spoor van Auschwitz II-Birkenau. Beeld je eens in dat in deze bewuste wagon maar liefst honderd Joodse mensen werden vervoerd.

Het is lastig voor te stellen en vervoeren kun je het niet eens meer noemen. Bijeen gedreven en samengeperst in een veelste kleine ruimte voor zoveel mensen. Een benarde staanplaats met te weinig water, eten én lucht. Dat de aanstichters van dit leed hen niet meer kwalificeerden als mensen moge duidelijk zijn.
Een ware hel als je vanaf Athene ruim 2100 kilometer voor de boeg had. In een reeds verzwakt en ziek lichaam is het moeilijk vechten tegen ontbrekende elementen. Zij die hun strijd hadden afgelegd werden, zodra er wat bewegingsruimte gecreëerd kon worden, opgestapeld aan een zijkant van de wagon. De levenloze lichamen boden een zit- of slaapplaats aan de kinderen uit de trein.
Er schijnt een transport vanuit Griekenland hartje zomer te hebben plaatsgevonden, waarbij niemand het overleefde. Een aantal mensen haalde het tot hun eindbestemming, maar strompelde daarna totaal verzwakt zonder pardon de gaskamer in.

Bij aankomst in het kamp zou je eigenlijk een medaille moeten krijgen dat je het überhaupt overleefd hebt, maar daar begon de ware hel pas echt. Met een snelle selectie werd bepaald of je je moest voegen in de rij voor de zogenaamde douche of dat je het kamp in kon.
Je zou denken dat als je zelf de keuze had, je zou kiezen voor het kamp mét een kans op overleving. Maar toch zijn er genoeg verhalen van overlevenden bekend die achteraf liever hun plek hadden afgestaan voor een plek in de rij voor de gaskamer. Zij hadden liever hun laatste restje vertrouwen in de menselijkheid behouden, hun hoop dat familieleden het ook overleefd hadden en verlost te zijn van de gruwelijkheden die nu voor de rest van hun leven in het geheugen stonden gegrift.

Als je van plan bent een bezoek te brengen aan Auschwitz, ga dan zowel naar Auschwitz I als Auschwitz II-Birkenau. De verschillen tussen beide kampen zijn erg groot en geven je een completere indruk van de gruwelijkheden. Kort samengevat gloort in Auschwitz-I in de verte een sprankeltje hoop aan de horizon, in Auschwitz II-Birkenau is alle hoop verdwenen. Troosteloosheid, de dood en een duidelijke intentie om een compleet volk uit te willen roeien, namen hier bezit van de omgeving.