Het concentratiekamp Auschwitz is een van de getuigen van de zwarte bladzijdes uit de twintigste eeuw. Sinds de tweede wereldoorlog is hier niet veel veranderd. Wanneer je hier rondloopt en ontdekt welke verschrikkingen hier plaats vonden, kun je enkel maar stil worden en stil blijven. Nooit zullen er woorden voor gevonden worden. Maar de stilte zelf is ook mensonterend. Daarom is het goed dat het kamp er nog staat en dat een ieder die er komt, zonder woorden begrijpt waar mensen toe in staat zijn als haat de drijfveer is.