We bezoeken kamp Auschwitz (op UNESCO Werelderfgoedlijst) op het vroege eerste openingsuur. We zijn er dan nog alleen, een handjevol mensen in de lege lanen tussen de stenen brarakken. Het is herfst en dat past, vind ik - hier mag het nooit voorjaar zijn, geen bloemen bloeien - kijk die grimmigheid van de stenen barakken. Het is een huiveringwekkende plek.