Wenen 2010, Centrum - Grabenplein.

Arme, arme Pinokkio (m'n neefje had het vroeger over Pi-jokkie-jo). Tot leven gewekte houten pop, veroordeeld tot het verkondigen van het ware woord op straffe van een ontzettend lange opvallende neus... en veroordelende schaamte.

Denk je eens in... geen leugentjes om bestwil (het eten was lekker hoor, ober), geen leugentjes uit liefde (die jurk staat je beeldig, schat), geen leugentjes om gezichtsverlies te voorkomen (I did not have sexual relations with that woman). Je neus verraadt je ware gedachten. Geniaal bedacht....

Zit ik alleen nog met een enorm dilemma: welke van deze twee nummers doen we hierbij.....

1) Meat Loaf - I'd lie for you and that's the truth: het paniekerig zwetende lichaam van Marvin Lee Aday met de wanhopig geuitte rockballad dat ie werkelijk álles voor z'n liefje zou doen... zelfs liegen...
2) Eurithmics - Would I lie to you?: het beukende slepende ritme van Dave Stewart begeleid door de engelachtig zuivere rockstem van Annie Lennox die haar overspelige liefde meldt dat ze niet liegt als ze zegt dat ze hem verlaat...

Zo... en als je daar uit bent, mag je me vertellen waarom deze foto (toevallig, want 't zijn de originele kleuren) zo wit is...