Rodela-hitie!!
Salzburg
Oostenrijk
Lemurgirl
Rodela-hitie!!
Kerst in Nederland…. Tot afgelopen jaar vaak een nogal groene en vaak ook regenachtige aangelegenheid.
In 2008 dachten wij (mijn man en ik en zijn broer en vriendin) de oplossing te hebben gevonden: we gaan naar Salzburg, daar ligt met de Kerst vast wel sneeuw. Gezellig naar de Weihnachtsmarkt, worst eten en Orangenpunsch drinken, een kerstdiner in de burcht van Salzburg, lekker wandelen in de schnee op de Kapuzinerberg…
Helaas kwamen we ietwat bedrogen uit. Er lag geen vlokje sneeuw in Salzburg en de lucht was grijs en grauw. De gezelligheid was er natuurlijk niet minder om, maar toch… een beetje teleurgesteld waren we wel. Maar we wilden niet naar NL terug zonder sneeuw te hebben gezien, dus stapten we in de auto en reden naar Flachau, een wintersportplaats niet al te ver van Salzburg vandaan. We waren de tunnel door de berg nog niet uit of daar zagen we dan eindelijk de eerste sneeuw. De lucht was stralend blauw en we zakten tot onze knieen in dat witte goedje! Volgens het Flachause VVV-kantoor was er een hele leuke route om te lopen, die eindigde bij een gemutlich restaurantje op de berg met een mooi uitzicht waar het goed vertoeven was, ook wat eten en drinken betrof (altijd handig als je net door de sneeuw hebt lopen sjouwen) en waar je rodels kon lenen om weer naar beneden te glijden. Dus vol goede moed zetten we er de pas flink in en klauterden we door de sneeuw omhoog richting restaurant.
Na anderhalf uur doorploeteren kwam het einddoel in zicht...en wat bleek? Het restaurant was gesloten! Tevergeefs hebben we er een paar keer omheen gelopen om te kijken of ze niet alleen maar even waren lunchen en ze toch niet zo weer open zouden gaan, maar helaas… Daar zit je dan op een bankje; puffend, hijgend en warm en met alleen een pakje Sultana’s en een flesje water… En natuurlijk foeterend op die dame van het Fremdenverkehr die natuurlijk had moeten weten dat het restaurant gesloten was!
Dan gaat er plotseling boven een raampje open. Een Oostenrijkse mevrouw roept naar buiten dat we, wanneer we dat willen, wel een paar rodels uit de schuur mogen pakken en daarmee naar beneden kunnen gaan. We kunnen ze onderaan gewoon in de sneeuw neerzetten, ze halen ze later wel weer eens een keertje op. Aarzelend lopen we richting schuur, zullen we het doen? Nou, vooruit dan maar, het vooruitzicht om terug te moeten lopen, is ook niet wat. We pakken 2 rodels uit de schuur en de beide mannen gaan voorop. De dames klampen zich achterop vast aan hun stoere vent. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik opgegroeid ben op het Friese platte land, dit in tegenstelling tot mijn echtgenoot, die groot geworden is in Scheveningen en in de duinen veel meer slee-ervaring heeft opgedaan dan ik….:-).
Met een flinke vaart suizen we over een speciaal aangelegde rodel-route. Mijn man heeft beide handen nodig om te sturen, maar anders had hij ze wellicht voor zijn oren geslagen om mijn ‘oeh’s’, ‘aaah’s’ en ‘ieh’s’ niet te horen. Zo nu en dan raast het sleetje toch wel akelig dicht langs de rand (lees: afgrond). Maar ondanks dat vind ik het stiekem toch leuk en veel te snel zijn we weer beneden. We planten de rodels bij de rest van de sleetjes in de schnee en zoeken snel een restaurant wat wel open is.
Zo, nu eerst.... een warme chocomelk (uiteraard met Slagsahne) voor de dames en –inderdaad- een biertje voor de heren!!
Foto's
