Deze foto is genomen door Nathalie Beersma in een Roma-kamp bij Beregowo in Oekraïne, op zaterdag 14 augustus 2010 rond 16.00 uur.

`We gaan kennismaken met de kinderen van het zigeunerkamp, die wij deze week gaan vermaken met creatieve en sportieve activiteiten. Bij het binnenrijden van het dorp komt er een hele groep kinderen onze kant op rennen. We zijn amper uit de bus gestapt of ze hangen al om ons heen. De kinderen dringen zich voor de camera. Nog een foto. En nog een. Sommigen vragen of zij ook een kiekje mogen maken. Dat is me van tevoren afgeraden, dus ik sta het niet toe. Het doet me goed om de kinderen te zien lachen en plezier te zien hebben. Ze zijn blij dat we er zijn, maar ik zie ook veel hoopvolle blikken. Mijn vreugde wordt getemperd als mijn blik valt op de gescheurde kleertjes vol met zanderige vlekken. Ik vraag me af hoe lang de vrolijke spruiten dit kloffie al dragen. Helemaal treurig word ik bij het zien van de half vergane houten hokjes, die de sanitaire voorzieningen moeten voorstellen. Op enige afstand verraadt de geur al hoe het met de hygiëne is gesteld. Dan word ik uitgenodigd om een kijkje te nemen in een van de huisjes. Een gevoel van verbazing en tegelijkertijd hypocrisie bekruipt me bij het zien van de grote televisieschotels op de daken. Niet eens genoeg bedden voor alle acht familieleden, maar een beeldbuis is toch wel heel belangrijk. Ik vermoed dat het een statuskwestie is. Desalniettemin doet deze ontmoeting me veel. Mijn hart voorspelt een moeilijk afscheid komende vrijdag. Wat zou ik deze zoetjes graag mee naar huis nemen om ze daar een welvarender leven te geven met voldoende eten, een schoon bed en een goed functionerende douche.’