Hoezo corrupt?

Door: Agrotewal

Geplaatst op Jun 24, 2014

Wanneer je door de Oekraine rijdt met een camper ben je voor de bevolking bijna een bezienswaardigheid. Zij vallen ook van de ene verbazing in de andere, niet alleen een heel vreemd vervoermiddel maar dan ook nog uit Nederland en een vrouw die uit het raam hangend foto's probeert te maken. Verder is het heel belangrijk om goed op de weg te letten, want er zijn gaten bij waar je een polsstok nodig hebt om er overheen te komen. Wat lastig is met een camper, die heb ik nog niet leren springen.

Na een paar dagen in Lviv besluiten we het noodlot nog iets te tarten en zakken we af naar het vestingsstadje Kamjanets- Podilsky. De weg lijkt in het begin nog wel mee te vallen, tot het asfalt op raakt en er de afgelopen decennia geen onderhoud is gepleegd aan de wegen.

Ai wat is dit beroerd rijden, gelukkig is de afstand niet zo groot. We rijden met een slakkengangetje van 20 hele kilometers per uur over de bijzondere wegen. Manlief rijdt en ik roep aanwijzingen. Zonder noemenswaardige incidenten, behalve het moment dat de douchedeuren door de badkamer vliegen komen we aan bij een grote rotonde.

We rijden achter een grote vrachtauto, zonder ander verkeer. Ik zie al uit de verte dat de rotonde gelijk een controlepost is voor de politie. Net als in de Sowjet Unie van jaren geleden, wordt men gecontroleerd bij vaste punten. We houden ons dus keurig aan de regels. Toch worden we net als de vrachtwagen voor ons aangehouden.

Volgens de politieagent, heeft Hans een grote fout begaan, al laat mijn kennis van het Russisch me in de steek wat de fout is.
Hij moet meekomen en krijgt uitgetekend op een papiertje wat de overtreding is. Na verloop van tijd komt hij weer terug en legt uit, dat de politie aangeeft dat je verplicht bent om voorrang te geven aan verkeer van rechts, ook op een rotonde. Dus stoppen op de rotonde als je in de verte iets aan ziet komen. De bewuste auto was nog zeker 200 meter van de rotonde verwijderd. Verbijsterd zijn we dat de regels zo verschillen met die bij ons. Hans komt terug naar de camper en waarschuwt me om geen Russisch meer te spreken en te doen alsof ik Oost Indisch doof ben om onder de boete uit te komen. Voordat er ik tegen in kan gaan, schalt over een luidspreker onze naam en Hans gaat zich weer melden in het politiebureautje. Binnen luttele secondes komt hij terug met de mededeling dat de agent wil dat ik met de camper naar de stad rijdt om geld te gaan pinnen. Omgerekend tussen de 140 en 160 euro. Hans moet achterblijven.

Goede raad is duur en echtgenoot weet met gebaren aan de politie duidelijk te maken, dat ik echt niet kan rijden en dat we ook geen cash geld hebben.

Politie houdt vol dat we volgens het protocol moeten betalen, wat mij verbaast is dat ze niet exact het bedrag aangeven. Mijn nogal dwarse man, geeft geen krimp en fluistert tegen mij dat hij wel een hele nacht hier wil blijven maar betalen ho maar.

Jeetje daar ben ik niet blij mee, alleen in de camper en Hans misschien wel naar een Oekrainse gevangenis. Ik kan trouwens best met de camper rijden en heb ook wel voldoende geld om de boete te betalen. Maar daar wil mijn lief niet van weten. Zitten gaat hij en wachten op Joost mag weten wat.

Na een half uurtje geduld, komt Hans weer naar de camper, ik moet mee de politie wil toch nog met mij praten, omdat ik wel wat Russisch spreek. Dat lange wachten heeft mij geen goed gedaan, ik ben kwaad en dat zullen ze weten ook. Als een of andere verknipte kenau begin ik te tieren in het Russisch wat ze wel niet denken te doen, met arme toeristen. De mond van de agent valt open wanneer ik schreeuw dat ik het telefoonnummers van de Ambassade en de consul ga halen en dat hij dan maar moet bellen.
Razend storm ik het kantoor uit, een stroom scheldwoorden bedenkend om verder indruk te maken. Is hij helemaal gek geworden, dit kost me grijze haren en meer dan een uur vakantie.

Voor ik echter goed en wel in de camper ben en de nummers op kan zoeken, staat Hans voor mijn neus. We mogen gaan, betalen hoeft ook niet meer.

Klaarblijkelijk heb ik toverwoorden als ambassade en consul gebruikt. De volgende dag moeten wel weer langs deze politiepost en dan maar hopen dat malle Eppie vrij heeft.