Harde onderhandelingen
Lviv
Oekraïne
Agrotewal
Harde onderhandelingen
De Oekraïne is een niet alledaagse bestemming. Zo zal de taal een barrière voor veel mensen zijn en angst voor het onbekende speelt natuurlijk ook een rol. Tel daarbij op de onlusten van de afgelopen maanden, dan begrijp je direct waarom ik vaak een ongevraagd advies en opgetrokken wenkbrauwen kreeg bij het vertellen van onze plannen. De rondreis zou gaan door Tsjechië, Polen, Oekraïne, Moldavië, Roemenië, Hongarije en Slowakije.
Wanneer je met de camper door de Oekraïne gaat reizen heb je wel voorbereiding nodig, zodoende had ik al de nodige verhalen op internet gelezen. Campings zijn er aan de kust van de Zwarte Zee en in Kiev. Verder moet je het doen met de parkeerterreinen van hotels.
De grens van Polen naar de Oekraïne viel mee, slechts drie mannen wilden de camper inspecteren en zo stonden we na 45 minuten aan de andere kant. Tomtom was het spoor al snel bijster al gaf ze zo nu en dan commentaar, zoals probeer om te draaien. Langzaam rijdend passeren we verschillende dorpen. Waarbij het vooral opvalt dat ieder gehucht hoe klein ook, een eigen kerk heeft. We schieten niet erg op, omdat ik foto's wil maken en de weg is slecht. Hele stukken snelweg zijn verdwenen en dan moet je op de andere weghelft rijden. Niet zo erg als het klinkt want veel verkeer is er niet, een verdwaalde paard en wagen daargelaten.
De bevolking is vriendelijk, al zwaaiend kijken ze ons na, een camper is een niet alledaagse verschijning in West Oekraïne. Rond een uur of zes arriveren we bij Lviv een grote stad, waar we op zoek moeten naar een slaapplaats. En dan veranderd de slechte weg in een rampenplan. We worden heen en weer geschut, grote kuilen worden afgewisseld met hoge keien, super hoge tramrails en niet te vergeten heel veel verkeer. De navigatie weet niets meer, dus zijn we op ons zelf aangewezen. Nou ja, manlief rijdt en ik geef orders.
Na een goed half uur, ben ik het spoor helemaal bijster, prachtige binnenstad hoor, maar je moet niet met de camper door de smalle straatjes rijden. In een flits zie ik een bord met een hotel. Alleen is daar de afgelopen 40 jaar niets aan de weg gedaan en Hans zet de camper aan de kant. Ik ga lopend (springend en gaten ontwijkend) naar het hotel. Zo armoedig als het er vanbuiten uitziet, zo sjiek is het binnen.
In mijn beste Russisch leg ik mijn bedoelingen uit, blijven slapen in onze camper op het parkeerterrein van het hotel. Daar trappen ze natuurlijk niet in. Het is tegen de regels van het hotel. Wel blijven ze heel vriendelijk. Maar gelukkig weet ik de naam van een hotel wat weleens een camper heeft ontvangen, het was daar ook niet duur. Nton is de naam. Ze lachen me een beetje uit om de uitspraak, het is namelijk gewoon Enton. Er komt een plattegrond te voorschijn en ik krijg een goede uitleg. Lastig want wanneer je tegen mij begint het is de derde straat links en dan de vierde rechts, blijft er verder niets hangen. Een gebrek mijnerzijds wat gezien mijn leeftijd vast nooit meer goed komt.
Met veel moed beleid en trouw de camper gekeerd en op weg naar Nton. Na nog twee keer de weg vragen en een grote verkeersopstopping komen we bij het bewuste hotel. Inmiddels gaat het schemeren, het is hier vroeg donker. Bij de receptie zijn ze weer heel vriendelijk ze spreken een klein beetje Engels en ik een klein beetje Russisch dus het moet goed komen. Het meisje belt met de manager, deze ruikt geld en vraagt voor een overnachting 60 euro. Zo, dat is niet misselijk, daar had ik niet op gerekend.
Ik vraag wat lacherig wat een kamer voor twee personen kost, dat blijkt zo rond de 50 euro te liggen. Ik ben gekke Henkie niet, dus redeneer ik, is de parkeerplaats wel heel duur. Het meisje halveert de prijs en geeft aan dat ik daarvoor toch lekker 's morgens van een ontbijt mag genieten. Na nog eens gezegd te hebben dat ik eigenlijk alleen wil parkeren, ik heb zelf stroom in de camper en ontbijten doen we ook in de camper, kijkt ze me vragend aan.
Een beetje wanhopig zegt de jongedame, maar wat betaalt u dan normaal? Ja dat is dubieus, zal ik gaan voor de prijs van een camping of die van een parkeerterrein? Met mijn beste pokerface zeg ik 5 euro is een redelijk bedrag. En tot mijn grote verrassing mag ik twee nachten staan voor 10 euro als ik maar direct betaal in Euro's.
Opgelucht gaan we een tijdje later eten in het hotel en geef ik het aardige meisje een zak trekdroppen. En dan even uitleggen wat het is en hoe het smaakt anders belandt het in de prullenbak. De meeste Russen hebben nog nooit drop gegeten en dat zal bij de Oekraïners niet veel verschillen.
Foto's
