Het is winterstop, zelfs bij een veld met kunstgras. Tijd om in de kantine naar een verhaal te luisteren:
In de goede, oude tijd toen Onze-Lieve-Heer nog op aarde wandelde, kwam hij bij Geertrui, die zat te bakken. Ze had een rode muts op.

Onze-Lieve-Heer vroeg haar om haar koek te mogen proeven. De vrouw nam deeg en rolde het uit. Maar het deeg werd zo groot, dat het het hele bakblik besloeg. Ze nam minder deeg; maar het deeg werd weer te groot. De derde maal nam ze een piepklein stukje deeg en dat werd te groot.
" Ik kan niets geven," zei gierige Geertrui.
Toen werd Onze-Lieve-Heer boos en zei: "Omdat je mij zo weinig gunt, zul je een vogel worden en je voedsel tussen schors en hout vandaan halen, en alleen maar te drinken krijgen wanneer het regent."

Geertrui veranderde meteen in een specht, en vloog door de schoorsteen weg. En tot vandaag kun je haar met haar rode mutsje en pikzwarte lijfje, zwart vanwege de schoorsteen, zien rondvliegen. Ze hakt en pikt in de bomen naar voedsel, en fluit als het gaat regenen, want dan weet ze dat ze drinken krijgt.