Aan het einde van de dag kunnen we nog net het strand bij Uttakleivveien meepikken. Een redelijk lange, smalle en doodlopende weg. In de verte zien we slecht weer aankomen, dus we proberen een beetje door te rijden om bij het strandje te zijn nu het zonnetje nog schijnt....

Onderweg komen we langs kleine inhammen en watertjes die niet bevroren zijn. Het licht is zo mooi, dat we elke keer toch maar stoppen.
Dan ineens is er deze inham Vågspollen, het licht is perfect, de kleuren weerspiegelen in het water....

Toch maar weer stoppen, over een hekje geklommen, tot aan mijn knieën in de sneeuw om tot aan de rand van het water te komen..

Als we eindelijk bij het strandje aankomen is het weer natuurlijk compleet omgeslagen, maar dat maakt nu niks meer uit!