Het koude Noorden
Noorwegen
Europa
Martinatsea
Het koude Noorden
Zijn het de roerorders die elkaar in snel tempo opvolgen en te horen zijn boven het geweld van klapperend zeil, golven en piepende blokken? Misschien de kapitein, die met de handen in zijn zakken op het kaartenhuis zijn bevelen geeft, of zijn het de 6 andere voltuig schepen -op nog geen 200 meter afstand- die zich een weg naar de startlijn vechten.
Het is moeilijk voor te stellen hoe chaotisch een start van een zeilwedstrijd er uit kan zien met catamarans of jachten wanneer je er nooit zelf middenin hebt gezeten. Het is daarom nog moeilijker te beseffen wat het is om met 17 Tall-ships van boven de 40 meter, allemaal tegelijk tussen een rode sleepboot en een schip van de kustwacht als bovenboei, een race te starten van Kristiansand in Noorwegen naar Hartlepool in Engeland.
Nadat we de dolfijnen en het drukke Engels kanaal achter ons lieten, kon ik even de geur van hagelslag, stroopwafels en bitterballen opsnuiven op de rede van Den Helder. Voor een paar uur had mijn telefoon sinds maanden weer eens Nederlands netwerk en dat alles zonder een voet aan wal te zetten. Vanaf Den Helder kwam enkel een bootje langszij dat een aantal oude bekenden van de VPRO aan boord bracht om wat laatste opnamen te maken voor een Beagle-film. Met nog een laatste glimp van de Nederlandse duinen zetten we vervolgens weer koers naar het noorden, waar de dag al om 4 uur begint en ’s avonds de zon pas na 11 uur ondergaat.
Kristiansand is met haar 65.000 inwoners een van de kleinste havenplaatsjes waar ik tot nu toe ben geweest. Er is dan ook geen hoogbouw of zware industrie en hoe verwent het ook klinkt, het is er koud en het regent er heel mijn verblijf. Dat Noorwegen ongetwijfeld een mooi land zal zijn, geloof ik direct, in Kristiansand moet je het voor mij niet zoeken. Wij zijn er dan ook niet voor de regen of kou, maar samen met 52 andere schepen voor de start van de 2e etappe Tallshiprace 2010, georganiseerd door Sail training international. Deze organisatie maakt het jaarlijks voor duizenden jongeren mogelijk om het vel van de handen te werken, meters boven dek zeil op te doeken of gewoon te ervaren wat het is om enkel door wind en spierkracht van de ene naar andere feestelijke haven te varen. Wij krijgen 40 jongeren aan boord die onze Clipper als 4 over de startlijn jagen. Maar helaas na een indrukwekkende start valt al snel de wind weg, waardoor het suizen van de wind over gaat in klapperende zeilen en het treurige gezicht van loshangende schoten.
Er volgen 6 dagen van weinig wind, zeilen zetten en weer zeilen weg halen. We moeten met de west tot noordwestelijke wind hoog aan de wind zeilen en met een vierkant getuigd schip is dat niet de beste koers. Uiteindelijk wordt de race nog ingekort en grijpen we met de 4e plaats naast het podium..
Tijd om Harlepool te verkennen, een havenstadje vlak bij Newcastle aan de oost kust van Groot Brittannië.
Martin Verweij
Foto's
