Noorse zomer

Door: Edwinaverdingh

Geplaatst op Oct 29, 2012

Zondag 8 juli 2012

Ontbijten en de hut poetsen, dan naar Oppdal. Het is nu 9.40 uur.
Via de E6 naar Oppdal. De alternatieve route vanaf Rigabu is mooier, maar omdat Michel al zo veel moest rijden, houden we het op de "gewone" E-weg. E-weg is relatief, tegen 80 km/u, dan weer 50 à 60. Geen hels tempo dus! Het doet Michel meerdere malen inslapen.
We passeren het Rondane NP en rijden door het Dovre NP en Dovrefjell NP met enorme pieken en blijvende sneeuw. Nu zien we pas dat Noorwegen meer in petto heeft dan alleen naaldbossen en een glooiend landschap zoals we in Halden en Skarnes voorgeschoteld kregen. Wat we hier zien, bevalt ons meer. Dat is wat we verwachtten. Naaldbossen kunnen we ook in de Ardennen gaan bezichtigen. Het robuuste, krachtige en onovertreffelijke landschap hoop ik morgen van dichtbij te mogen aanschouwen.

Het blijft regenen, maar met momenten en vooral als we achter een nieuwe berg uitkomen, schijnt de zon febeltjes. Onderweg stoppen we even in Ringebu voor een bezoek aan de staafkerk. Picknicken doen we in het stadje zelf. Dat het zondag is, valt hier onmiddellijk op. Geen kat op straat! Alleen wij en Sumu, onze hond.
Even later zijn we aan een lekkere latte macchiato toe en die vinden we nog ook.

Het landschap verandert. Steilere rotswanden, klaterende watervallen en witte sneeuwvelden lonken nog net onder de natte wolken door. Aan Dombas buigt de E6 naar rechts en gaat de weg steeds hoger. Hier krijgen we een mix van alle seizoenen.

In Oppdal zijn de grootwarenhuizen 's zondags geopend. Snel inkopen doen en in het stationnetje halen we infobrochures op. Het felgele gebouwtje staat vrolijk te kleuren in het grijze weer.

Maandag 9 juli 2012

Ochtend. De lage wolken zijn lichter geworden. Hier en daar tillen ze de sluier op en krijgen we de prachtige met sneeuw bevlekte bergen van het Dovrefjell N.P te zien. Even later bedenken ze zich en zien we alleen nog maar de onderkant van de bergen. Spijtig! De regen maakt het ook niet zo aangenaam, ook al zijn we regenbestendig ingepakt.

We beslissen om toch een wandeltocht te ondernemen. In het Dovrefjell slaan we het "Pelgrimspad" in. De regen stelt ons doorzettingsvermogen op de proef. De regen wint.

We rijden richting Kongsvoll aan de E6 en dan naar Hjerkinn. Vandaar volgen we het pad dat op de parking naar het Snohetta viewpoint vertrekt. Het is maar 1,5 km in stijgende lijn. Goed te doen dus.
Het organisch en dynamische paviljoen met panoramisch zicht, als de wolken zouden optrekken ja, op de Snohetta, de hoogste berg van Zuid-Noorwegen, is een pareltje van Noorse moderne architectuur. We hebben ook hier pech, maar het gezellig knisperend openhaardvuur maakt veel goed. We blijven er even zitten en kijken dan maar naar het witte filmdoek voor ons in de hoop er toch nog een film op te zien. Helaas, vandaag geen film.

Uitgeregend rijden we terug naar ons hutje. Een tas hete soep doet de vochtigheid verdwijnen.
De rest van de dag hebben we gekaart en film gekeken.

Sumu heeft ook een geweldige wandeling ondergaan, maar ligt op dit moment toch uitgeteld op de grond.

Ik had zo graag de muskusossen gespot, maar het bleef bij een opgezet exemplaar in het station van Oppdal.