Veerdijk Hendrik Ido Ambacht

Door: Aunt jemima

Geplaatst op Apr 25, 2010

Hier wil je kind zijn. Je overall aantrekken en je laarzen en op onderzoek uitgaan. Op deze plek kan van alles gebeuren. De Veerdijk langs de Rietbaan, een aftakking van de Oude Maas aan de rand van Hendrik Ido Ambacht, was ooit ongetwijfeld deel van een lieflijk landschap. Dichtbij het dorp staan nog wat prachtige 19e eeuwse huizen, waar notabelen vast heel prettig woonden. Verder van het dorp af hebben zich nadien bedrijven aan het water gevestigd. De meeste niet erg keurig - sloperijen, scheepswerfjes, afvalverwerkertjes. Een omgeving door mensen gemaakt, maar met de Franse slag. Sommige terreinen zijn al weer verlaten. Lang geleden, lijkt het. Achter hun roestige hekken ligt verwilderd land.
Aan de andere kant van de dijk, in de diepte, een knus boerderijtje. In de weilanden groeit klaver, die koeienmelk zo lekker maakt. Alleen grazen hier al lang geen koeien meer. Het gras is groen maar hoog, en overal zijn struiken en boompjes opgeschoten. Als je het met rust laat wordt dit weer wat Holland ooit was: Holtland. Zo dicht bij Zwijndrecht en Rotterdam, waar ieder stukje grond ontwikkeld lijkt te worden, is deze vriendelijke chaos een verademing. Een plek van eindeloze ongestructureerde tijd. Je kunt zomaar ergens over een hek klimmen, geheimzinnige stukken hout of metaal vinden. Rondkijken in verlaten gebouwtjes waar oud gereedschap ligt. Onafgewassen kopjes, kapotte stoelen, lege kasten. En dan naar de rivier, iets doen met een bootje, een vlot.
Zonder de rivier en het overdadige groen was de Veerdijk desolaat geweest. Nu is het spannend, vol beloften, opwindend. Ik wil ook gaan zwerven over die rommelige terreinen. Misschien vind ik een ooievaarsnest. Of een Berini-onderdeel dat al jaren niet meer te krijgen is. Hier, aan de rand van Hendrik Ido Ambacht, is ook voor mij de wereld nieuw.