Met een visdraad is het goed meeuwen vangen!???

Door: Hermine

Geplaatst op Feb 10, 2010

Maandagmiddag, ik loop de apotheek binnen waar ik mijn medicijnen ga ophalen. Er staan wat mensen aan de balie dus ga ik op de bank zitten nadat ik nummer 22 heb getrokken: het bewijs voor mijn 'aan de beurt zijn'. Een man van middelbare leeftijd kijkt me aan en wijst: "kijk daar hangt een vogel". Ik volg zijn blik en zie een meeuw die op zeker 8 meter hoogte met één vleugel aan een tak van een boom hangt. Hij is in paniek en fladdert wild om zich omhoog te werken. Eerst laat ik dit beeld op me inwerken, vervolgens denk ik waarom doet die man naast me dan niets maar zonder diezelfde man had ik de meeuw niet eens gezien! Dan ben ik aan de beurt en ik loop naar de balie; druk, druk ,druk! Hier zal ik ook niets bereiken.

Ik ga naar buiten en ik pak mijn mobieltje en bel 112. Waar gaat het om en voor wie!? Ik zeg dat er onmiddellijk hulp moet komen en dat het om een dier gaat. Snel word ik doorverbonden met de politie en terwijl ik uitleg wat er aan de hand is en mijn gegevens doorgeef zie ik dat de vogel vermoeid raakt en dat hij zich misschien op een erg pijnlijke manier gaat losrukken.

De politie belooft de brandweer en dierenambulance te zullen sturen. Wanneer ik om de hoek van de apotheek kom staat de brandweer er al! Nu heb ik niet de illusie dat Irma zo snel de brandweer in de benen krijgt, waarschijnlijk hebben anderen ook alarm geslagen.

Dinsdag lees ik in de plaatselijke krant dat dit al de zesde meeuw in twee weken is die op die manier bevrijd moet worden. Eerst werd gedacht dat zij bij het vangen van eten in visdraad verstrikt waren geraakt en met dit draad om hun poten aan lantaarnpalen of bomen bleven hangen nu bestaat het vermoeden dat er opzet in het spel is. De politie zal extra surveilleren.
Het is een stevig, duur stuk visdraad, nu is een meeuw het slachtoffer maar......

Vandaag, woensdagmorgen, ik kijk naar buiten en zie een vers laagje sneeuw. Glimlachend denk ik aan al die Reisreporters die misschien al weer op pad zijn om de opnieuw witte wereld in mooie beelden vast te leggen. In mijn tuin is het een drukte van belang: vinkjes, koolmezen en roodborstjes zoefen voorbij op zoek naar voedsel. In de verte scheert een meeuw en misschien zal vanmiddag de buizerd met zijn pjww geluid zich melden?

Dan dringt een ander beeld zich aan mij op: hoe ik als schuchtere Reisreporter mij aanmeldde in september 2009 en dat het toch nog even duurde voordat ik mijn foto's durfde te plaatsen. Hoe ik veel kritischer ben geworden ten aanzien van mijn foto's maar ze toch plaats omdat ook ik gegrepen ben door het Reisreportervirus en nu zelfs blogs schrijf iets waar ik voorheen nooit aan zou zijn begonnen.

De schitterende foto's waarvan de natuurbeelden en landschappen mij doen uitnodigen om daar ook eens te gaan kijken! De mooie opnamen van de dieren of het nu een roodborstje is, een olifant met een ondergaande zon als achtergrond of een slak: iemand heeft moeite gedaan om dit beeld zo mooi mogelijk vast te leggen.

Zelf ben ik meer gaan fotograferen nu ik Reisreporter ben. Voorheen pakte ik mijn camera alleen in de vakantie en sinds ik 3 jaar geleden een kleindochter kreeg en een jaar geleden een kleinzoon wat vaker. Maar mijn kijken is anders geworden nu ik 'voor Columbus' fotografeer. Dit heb ik ook geleerd nu ik bijna iedere dag de site bezoek en 'tweedehands op reis mag' zoals Diane dat noemt. Ik wil mijn techniek verbeteren, professionele beelden van andere Reisreporters stimuleren mij hierin.

Vanmorgen dacht ik aan de meeuw: zou het niet mooi zijn als een ieder die (dieren)leed veroorzaakt en bij het inzoomen op de kop, het gezicht of het totaalbeeld: de angst, een andere kijk zou krijgen? Of is het gewoon te veel gevraagd om met een beetje respect om te gaan met alles wat leeft? Ik denk dat het een utopie is.

'Mijn meeuw' is naar de Stichting Vogelklas gebracht net als zijn vijf andere lotgenoten. Zijn vleugel is opgebonden en nu maar hopen dat de spieren weer sterk genoeg worden zodat hij binnenkort weer zelf kan vliegen.

Ik hoop dat deze 'Reisreporter' wanneer hij hersteld is van zijn angstige avontuur, in zijn vlucht mooie beelden mag zien en in vrijheid daarvan mag genieten.