GGMAF: Skatteboutjes
Zeeland
Nederland
Gerrit-Gaspedaal
GGMAF: Skatteboutjes
[img width=500 src=http://www.columbusmagazine.nl/europa/belgie/luik/reisreporter/fotos/403941.html][/img]
Vroeger...
toen Belgrado nog de hoofdstad was van de vreedzame Tito-dictatuur Joegoslavië… toen men nog brieven schreef en pannekoek nog als pannekoek schreef... en toen de benzine in Nederland nog 1,73 kostte... maar dan in waardevaste guldens… toen hadden we alleen maar honden. Eerst zenuwpezende tekkel Tippie, daarna Duitsewaakherder Gino, Riesenschnauzerfamilie Kas, Reza en de 13 zwarte schatteknuffelbollekes, Huisherder Ursa en tot slot Knuffelbouvier Pasha. Het hele jaar dol met die beestjes tot de grote vakantie aanbrak. De familie gaat op pad (meestal huisje ergens in Frankrijk, Duitsland, België of Zeeland) maar de hond niet. Thuis laten was geen optie want ze konden hun blikjes vlees niet zelf openen (geen duim hè..). Meestal boden opa en oma uitkomst maar in sommige jaren moest het beestje dan maar naar 'de kennel'. Verdrietstranen bij het brengen, dagelijks min of meer schuldgevoel tijdens de vakantie en blijdschapstranen bij het ophalen. Voor wat betreft het eerste en laatste: zowel baasje als beestje...
Later…
toen ik inmiddels niet meer kon onthouden welke hoofdstad bij welk voormalig Joegoslavisch land hoorde... toen men e-mails schreef en pannenkoek ineens met tussen-n moest... en toen we er al aan gewend waren dat we Kok z'n kwartje never nooit niet meer terug zouden krijgen (sterker nog, ze hebben inmiddels het kwartje op zich laten verdwijnen)… later hadden we geen huisdieren meer. Ik woonde ook niet meer thuis. Ik ging met vrienden naar Kreta (niet Cherso overigens) en Blanes. Naar Londen en Parijs. Naar Israël, Sri Lanka en Cuba. Fantastische reizen waarbij ik me nooit zorgen hoefde te maken over 'het dierenthuisfront'.
Nu…
nu ik alle hoofdsteden van de landen van voormalig Joegoslavië uit m'n hoofd weet… nu men dagelijks tot in detail twitterlinkehyvefaceboekt wat men aan het doen is en het eigenlijk niet meer uitmaakt hoe je panne(n)koek schrijft... en nu we nog steeds braaf zo'n beetje vier gulden voor een liter benzine betalen… nu ben ik in de kattenbusiness beland. Eerst twee: Lapje Puck en schildpad Juul. Daarna drie met Juul's tijgerdochter Floris erbij. Toen eventjes twee zonder Juul. Daarna ineens vier met de zwarte zusjes Joris en Kobus erbij (kon ze niet uit elkaar halen toch?). Vier werd drie na Puck's dood (19jr) en drie werd vorig jaar snel zes met rode broer/zus Rinus/Sjors en witzwartspikkelgeval Morris. Maar ik wilde nog steeds op reis. Naar Rhodos en Zweden. Barcelona, Wenen en Rome. De kattenschaar bleef thuis en de oppasbuurvrouw vond het eigenlijk stiekem best leuk. Buiten dat is het voordeel van katten ten opzichte van honden dat ze een twee- á drietal dagen makkelijk alleen thuis kunnen blijven. Antwerpen, Gent, Brugge, Parijs en diverse Zeeuws-al-dan-niet-Vlaamse plaatsen zijn zo vrij eenvoudig te bereizen.
Gelukkig is het tegenwoordig vrij makkelijk om een serie foto's van je skatteboutjes op je digitale geheugenkaartje mee te nemen op reis. Maar ja, je mist ze wel. Bewust… maar ook onbewust…
Wel eens op gelet? Ik weet het inmiddels van mezelf:
Loop je in Gent… klik… foto van een grappig kattekunstwerkje op een kunstig trapgeveltje...
Loop je in Malmö… klik… foto van een natuurstenen kattebeeldje langs het water dat de oude stad omringt...
Loop je in Parijs… klik… foto vanaf "Centre Pompidou", tussen alle Parijse gevels dit opstaande muurtje ontdekt...
Loop je in Barcelona… klik… foto van een gehavend tegeltje aan de overkant van de Sagrada Familia…
En dan mogen jullie blij zijn dat er hier maar vier fotootjes bij kunnen...
Enzovoorts dus… zouden mensen met een schildpad of konijn dat ook hebben?
Foto's
