Wandelend over het heerlijke brede strand van Vlieland genieten we van de prachtige zonsondergang en de rust. Het waait flink en witte vlokken waaien over het natte zand. "Is het sneeuw??" vraagt onze zoon verwonderd en rent erop af. Maar nee, het blijkt dik schuim, waar je heerlijk doorheen kunt banjeren en tegenaan kunt schoppen. En het is een prachtig gezicht...

Op internet vind ik de uitleg over het schuim:
"Het is eiwit en ander organisch materiaal dat door de branding tot schuim is opgeklopt.
In het voorjaar groeit er een bepaalde alg in de zee: de Phaeocystis, ofwel: schuimalg. Onder bepaalde omstandigheden kan de groei van de schuimalg groter zijn dan normaal. Bijvoorbeeld als de temperatuur hoog is of als er relatief veel fosfaat in het water zit.
Na verloop van tijd kan zo’n kolonie van schuimalgen weer afsterven. Omdat de cellen van de algen eiwit bevatten, wordt dit, samen met ander organisch materiaal zoals de gelatinelaag waar de algenkolonie in leefde, door de golven opgeklopt tot schuim. Dat schuim komt vervolgens op het strand terecht."