Hondsroos is een heester met hangende stammen en takken die enkele meters hoog kunnen worden en ze groeien haast overal, in heggen langs wegen, dijken en duinen en tuinen.
Ze hebben meestal wit of lichtrose bloemen en de bloemen ontwikkelen zich in de herfst tot rozenbottels, waarvan het inwendige bestaat uit harde vruchten en borstelharen.
Dat laatste kennen heel wat mensen van hun schooltijd waar het als jeukpoeder in menig nek en trui gestopt is.
Rozenbottels zijn heel gezond, ze zijn zeer rijk aan vitamine C en daarom ideaal ter preventie van verkoudheid en griep.
Hoe noordelijker de plant gevonden wordt, des te hoger is het gehalte aan vitamine.

In de Tweede Wereldoorlog werden in Groot-Brittanië de mensen via kranten en pamfletten opgeroepen om wilde rozenbottels te verzamelen en er siroop voor kinderen van te maken want door de oorlog kon nauwelijks citrus fruit (voor de nodige vitamine C) geimporteerd worden.

Van rozenbottels wordt kruidenthee, jam, gelei, siroop, soep, limonade, gebak, brood en wijn gemaakt.
Naast de bottels van de hondsroos zijn o.a. ook die van de bottelroos (rosa pomifera), de rimpelroos (rosa rugosa) en die van de heggenroos (rosa corymbifera) hiervoor geschikt.