In deze tijd hoor je vaak de kenmerkende roep van de fazant. Het krakende geluid (ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven) laat horen waar het beest zit, maar heel vaak blijft het daarbij en laten ze zich niet zien. En als ze zich wel laten zien, heb ik net geen camera bij me.
Dit keer op Texel zagen we 'm duidelijk: een mannetje dat achter een vrouwtje aan zat. En omdat ik daar wel aan het fotograferen was en de kleuren van de mannetjes-fazant zo mooi vind, heb ik 'm even "geschoten".