Waddenhoppen Part II Een wereldreis in Nederland
De Wadden
Nederland
DennisWierenga
Waddenhoppen Part II Een wereldreis in Nederland
Het vervolg...
Bij de Vlielandvakantiewinkel in de Dorpsstraat reserveren we twee kaartjes Vlieland-Texel voor de volgende dag, dan is het vrijdag. Verderop in de dorpsstraat gaan we vis eten, Na het eten belt mijn moeder op, wanneer gaan jullie naar Texel vraagt ze. Ik vertel over de kaartjes en dat we de volgende dag zullen vertrekken. Een half uurtje later hangt ze lichtelijk in paniek opnieuw aan de lijn, op de website van de rederij staat dat ze op vrijdag helemaal niet varen in september. Ik vertel haar dat ze ons zelf in de winkel een kaartje voor vrijdag hebben verkocht en ze daar het toch nooit zouden doen als de boot niet zou varen.
Vrijdagochtend staan we op tijd op, we breken de tent weer af en vertrekken met onze volbepakte fietsen. De Zuidwester wind die de hele vakantie al straf was is inmiddels aangewakkerd tot stormachtig, windkracht 8, en we hebben hem bijna pal op de kop, af en toe fietsen we een beetje in de luwte van een duin of het bos maar het zijn tien zware kilometers die we tussen camping Stortemelk en het Posthuys moeten afleggen.
Het dreigt met dit weer ook best een pittig bootreisje te worden. Gelukkig hebben we dit keer voldoende tijd en na enige tijd komen we aan bij het Posthuys, vroeger een belangrijke schakel in de postroute tussen de Wadden eilanden en het vasteland, tegenwoordig een restaurant. Aldaar zal “de Vliehorsexpres” een speciale vrachtwagen ons over “de Sahara van het Noorden”, het enorme zandstrand van West Vlieland naar de aanlegsteiger van de boot brengen. Waarna de boot net boven de Cocksdorp weer zal aanmeren en we voet op Texel kunnen zetten. Hemelsbreed vanaf het Posthuys nog eens tien kilometer verder. We zijn de eersten die arriveren bij het Posthuys en zien nog geen teken van de Vliehorsexpres, die zou pas over twintig minuten moeten vertrekken dus we gaan nog even het restaurant in voor een kop thee en een koek, dat hebben we wel verdiend na die tien kilometer afzien.
We vragen aan het personeel wanneer de vrachtwagen zal komen en ze vertellen ons dat die zo wel zal verschijnen. Maar om vijf over half elf is er nog altijd geen spoor van ons vervoer. Ondertussen blijft het gesprek met mijn moeder uiteraard naklinken in mijn gedachten. Ik vraag de kelner of ze een nummer hebben van de rederij. Dat heeft hij en hij zal ze wel even bellen. Nee vandaag gaat er geen vrachtwagen en geen boot. Waarom ze dan een kaartje hebben verkocht? Ja geen idee, foutje!
Om elf uur gaat de boot van de haven in Oost Vlieland naar Harlingen we hebben 20 minuten om terug te fietsen een kaartje te kopen en aan boord te gaan. Normaal is dat kansloos maar nu hebben we windkracht acht in de rug. Met snelheden van net onder de 40 km per uur leggen we de achtenhalve kilometer af.
We fietsen langs de Vlielandvakantiewinkel, hebben we nog tijd? Ja we proberen het gewoon! Ik ren naar binnen, vertel hijgend het verhaal en krijg mijn geld terug. Nog geen minuut later zitten we weer op de fiets, rijden de dorpsstraat uit en kunnen nog net een kaartje kopen voor de boot waarna we erop rijden en vertrekken naar Harlingen. Daar eenmaal aangekomen moeten we beslissen hoe we verder gaan. Met windkracht acht tegen, tien kilometer over Vlieland fietsen was pittig, maar dertig kilometer over de afsluitdijk met de wind pal op de kop zonder enige beschutting lijkt ons geen goed idee. We vragen enkele buschauffeurs die naar Den Oever gaan of we de fietsen mee kunnen nemen de bus in, maar dat vinden ze niet goed.
Er zit dus niets anders op dan de route per trein af te leggen. En zo gaan we van station Harlingen Haven naar Leeuwarden waar we moeten overstappen, daar gaat de trein via Zwolle, Amersfoort en Utrecht naar Amsterdam (we kunnen uit de trein net ons huis niet zien), Vervolgens stappen we daar opnieuw over en via Zaandam en Alkmaar komen we om iets voor vijf uur uiteindelijk in Den Helder aan. Om half zes vertrekt de TESO boot naar Texel. Rond zes uur staan we op Texel en fietsen we langs het verwelkomingsbord “Ons eiland voor de Heiland” naar Den Burg. Waar we eerst maar eens wat gaan eten. We vinden een Italiaans restaurant en doen daar weer wat energie op. Het loopt tegen achten en de zon gaat al onder als we voldaan weer verder gaan.
De Cocksdorp is nog zo’n vijftien kilometer verderop. De wind is wat gaan luwen en we hebben hem nu vooral in de rug, maar het is toch lastig fietsen. Het fietspad ligt pal langs de weg en de automobilisten lijken onze fietslampjes niet te kunnen zien of ze houden er gewoon geen rekening mee. Met groot licht komen ze ons tegemoet rijden, waarbij we compleet verblind worden. Het fietspad is niet meer waar te nemen en mijn vriendin ligt al snel met haar rugzak en zwaar bepakte fiets in een greppel! Gelukkig was hij droog en is er geen materiële of lichamelijke schade. maar het kost weer even wat tijd om overeind te komen en we zijn best geschrokken. Bij elke tegenligger met groot licht staan we stil. Om half tien komen we aan bij het park waar de receptie inmiddels gesloten is. Een vriendelijke nachtwaker schiet te hulp maar de sleutel van het huisje is kwijt en het duurt een uur voor we ons huisje in kunnen. We zijn twaalf uur verder sinds de Vliehorsexpres, hemelsbreed tien kilometer verderop zou vertrekken, en we zijn compleet uitgeput!
The End
Foto's
