Eilandhoppen op de wadden Part I
De Wadden
Nederland
DennisWierenga
Eilandhoppen op de wadden Part I
Eilandhoppen op de wadden, met de fiets en een geleend tweepersoons tentje, We hadden al een dag of vijf doorgebracht op een camping net buiten West-Terschelling. Het weer was wisselvallig zoals je in een Nederlandse nazomer mag verwachten maar ach, op de Wadden waait het altijd over dus lang duren de buien bijna nooit. We hebben het toch prima naar onze zin, heerlijk tapas eten bij de Reis in Hoorn, en een visje bij het Juttersmuseum, waar we volgens de eigenaar moeten kijken naar 'het mooiste dat er is'. Dat blijkt een video te zijn van de zeecontainers met duizenden schoenen die op het eiland waren aangespoeld. Er komt geen einde aan de film zo lijkt het, maar ja het is het mooiste dat er is, wat weten wij er nou van, dus we kijken hem maar uit. We fietsen van het groene strand door de bossen en duinen, dan via de Boschplaat tot aan het Amelandergat. En terug over de Zeedijk.
Als kind kwam ik ieder jaar op Terschelling en het is elke keer weer een beetje thuiskomen. Alleen onze accommodatie liet dit keer wel wat te wensen over. In plaats van de 'self-inflating' matjes waar we normaal mee kamperen hebben we dit keer een tweepersoons luchtbed bij ons met een elektrische pomp. Dat leek ons comfortabeler maar dat was een misrekening. Het luchtbed is lek en dus zakken we in de loop van de nacht naar de harde bodem toe. Daarnaast duwt het matras de binnentent tegen de buitentent aan waardoor er tijdens de buien lekkage ontstaat. 's nachts het halflege luchtbed opblazen was ook al geen succes, het elektrische pompje kan alleen bij het douchegebouwtje gebruikt worden, daar is elektriciteit. Het apparaat maakt echter zoveel geluid, dat ook nog eens hevig versterkt word door de lege ruimte waarin we staan, dat ik deze poging maar snel opgeef. Het lijkt me geen goed plan om de hele camping te wekken.
Maar van enig comfort is dus nauwelijks nog sprake en de nachtrust laat dus enigszins te wensen over. We verslapen ons dan ook op de ochtend dat we met de boot naar Vlieland zouden gaan, maar als we ons haasten redden we het misschien nog net.
Gauw pakken we de spullen in en breken de tent af, de fietsen worden bepakt met alle bagage en de camping betaald. We lijken het nog steeds te kunnen halen maar hebben wel tegenwind. Ik fiets wat vooruit om de boot eventueel tegen te houden, het is drie minuten voor tien als ik aankom en mijn vriendin Diewerke, is er tien seconde later ook. De boot zou om tien uur vertrekken, maar de trossen zijn al los en de Koegelwiek vaart al weg. Een beetje beteuterd kijken we de boot na. Opeens stoppen de motoren en gaat op de brug een raampje open, De kapitein hangt zijn hoofd naar buiten en roept ons toe: Moeten jullie naar Vlie? Dat beamen we en hij keert terug en legt nog even aan, twee minuten later zijn we ingescheept en is de boot opnieuw vertrokken, maar we zijn aan boord. Lichtelijk gegeneerd verontschuldigen we ons aan de medepassagiers maar die zijn eensgezind, hij was gewoon te vroeg vertrokken!
Op Vlieland aangekomen fietsen we naar Camping Stortemelk. Hier heersen de die-hard kampeerders met hun tenten van 'de Waard'. Het is een prachtig gezicht al die witte punttenten tussen de duinen. Wij zoeken ook een mooi plekje uit voor ons tentje, maar parkeren eerst de fietsen en gaan ons dan even opfrissen voordat we de tent daadwerkelijk opzetten. In de campingwinkel hebben we lunch gehaald, dat laten we even in het plastic tasje aan de fietsstuur hangen. Drie minuten later keren we terug, het tasje hangt niet meer aan het stuur, overal liggen kapot gescheurde verpakkingen over de grond. Een pakje boter is compleet leeggevreten. Met een tevreden blik lopen enkele zeemeeuwen met volgegeten pens over het terrein te paraderen.
Het weer blijft ook hier wisselvallig, desondanks fietsen we voor zover begaanbaar (een groot deel van, met name westelijk Vlieland bestaat slechts uit strand) het grootste deel van het eiland rond, waarschijnlijk is het onder een hemelsblauw dak een stuk mooier dan met deze grijze lucht, maar we genieten. Na zes dagen Terschelling en drie dagen Vlieland sluiten we het eilandhoppen af met een lang weekend Texel. Een familielid heeft een opdracht voor een vakantiepark bij de Cocksdorp en voor ons een huisje geregeld. Eindelijk kunnen we vooruitkijken naar een fatsoenlijke nachtrust in een echt bed.
Wordt vervolgd.
Foto's
