De roeiboot, de pan, de saromapudding en de kat

Door: Whelder

Geplaatst op Sep 8, 2011

Vijftien jaar was en ik ging op “trektocht”. Met een vriend van scouting dat toen nog gewoon padvinderij heette. Van onze zorgzame moeders hadden we een flinke etensvoorraad mee. Als tent hadden we een echte shelter. Enkeldaks met stalen stokken en minstens net zo oud als wij.

We fietsten van Den Haag naar Breukelen. Op een fiets met terugtrap rem zonder versnellingen. Maar goed we waren jong en we kwamen er wel. De camping was een veldje dat grensde aan de Loosdrechtse plassen. Een hond, een flink uit de kluiten gewassen kat en een enkele kampeerder, verder niks. Je kon er roeiboten huren, dat wel . Dat deden we de volgende dag. Mijn vriend zat op roeiles en had talent . We zouden de Loosdrechtse plassen opgaan en onderweg een pannetje met thee koken. Gasbrander en aluminium pan gingen mee. Het roeien ging wel lekker, windje mee de grote plas over. Daar nog maar wat rond gekeken tussen de kreekjes vol woonboten en recreatiehuisjes.

Toen het dreigde te gaan regenen roeiden we maar weer terug. Maar oef wat ging dat zwaar , zeker toen we eenmaal op de grote plas waren en de wind stevig aanwakkerde. Als ik roeide gingen we meer achteruit dan vooruit. Mijn vriend kon echt goed roeien (hij heeft later nog plakken gewonnen op nationale wedstrijden) maar ook met hem achter de riemen kwamen we nauwelijks vooruit. Tot overmaat van ramp sloeg er ook water over de boot heen. De pan kwam van pas als hoosvat. Toen kwam er een motorboot voorbij. Of we een sleep wilden. Ja graag. De vaart werd er flink ingezet en al snel naderden we de overkant. De boot moest bijdraaien voor een eiland en toen kwam er een enorme golf over. De boot liep bijna tot de boorden liet vol. Alleen doordat mijn vriend uit de boot sprong en ik met volle macht hoosde bereikten we het eilandje min of meer drijvend. Daar hoosden we de boot leeg. Gelukkig was het toen nog maar een klein stukje.

Wat waren we moe toen we eindelijk bij de tent waren. Het regende hard en wij kropen in de tent. Het gasstel dat mee was geweest in de boot kregen we die dag niet meer aan de praat Gelukkig hadden we nog wel wat te eten dat niet op het vuur hoefde . Brood, appels, biscuitjes en Saromapudding. Saromapudding kun je kloppen met melk en wordt stijf zonder dat je het hoeft te koken. Wij hadden geen melk maar met water lukte het vast ook wel; dachten wij. Nou niet echt dus. Het bleef een soort suikerdrab met een beetje een chocoladesmaak. We aten slechts een deel en zetten de pan buiten in de regen. De afwas kon wachten tot morgen morgen.

Midden in de nacht werden we wakker van gerommel. Ik sloeg de tent open en daar zat de kat. Het dier rinsheerlijk onze pan uit te likken. Dol op onze mislukte Saromapudding

De volgende dag vertrokken we op reis naar nieuwe avonturen….