Nimmerdor Den Treek

Door: Aunt jemima

Geplaatst op Apr 25, 2010

Stilstaan aan de bosrand. Met de ogen dicht heel diep inademen en proeven hoe lekker de lucht smaakt. Het is heet, heel heet. De dennenappels hebben hun schubben wijdopen staan en geven een sterke harsgeur af. Daardoorheen iets zwaarzoets van schermbloemen en vingerhoedskruid. Nimmerdor heet het landgoed, tussen Amersfoort en Leusden. Een achternaam eigenlijk, maar de adellijke stichter heette Meijster. Een man die van een grapje hield, schijnt het, want men noemde hem de Dolle Jonker. Ondanks de arme zandgrond is Nimmerdor in ieder geval een weelde van bos, sappige weilanden, dichtbegroeide akkers en hier en daar een watertje. En bij de gelijknamige stoeterij is raspaardensperma te koop. Het lichaam zoekt op deze warme dag vanzelf de schaduw op. De geest treedt een beetje uit en hangt wat boven het licht trillende landschap. Tot hij met een schok op aarde terugkeert bij de sierlijke fietsbrug over de snelweg . Beneden raast een jachtige soort naar onbekende bestemming. Een Indiaans opperhoofd vroeg zich af, al een eeuw geleden: “Wat zoeken de blanken toch? Altijd zijn ze rusteloos en slecht op hun gemak. Volgens ons zijn ze gek.”
De brug voert naar het aangrenzende landgoed den Treek. Ook hier is de lucht vol van de geur van bomen en bloemen. Aan het eind van de zomer komt die van bramen er nog bij, en de opgetogenheid dat je van de overvolle struiken zoveel mag eten als je wilt. Ergens op een volstrekt niet-strategische kruising staat Jacco met zijn karretje. Hij verkoopt zelfgemaakte ijsjes. Je ruikt ze voor je ze proeft. Echte aardbei, echte citroen, echte frambozen. Wat heeft de neus het in warm weer goed.