Het Hindostaans huwelijk is niet alleen een aangelegenheid van de bruid en bruidegom, de dulhin en dulha, maar vooral van de familie. De vele rituelen die worden uitgevoerd betrekken de verschillende familieleden bij het geheel en vinden plaats onder begeleiding van een Hindoe priester, de pandit. Elke pandit geeft zijn eigen interpretatie aan de uitvoering van de rituelen, maar allen houden vast aan een aantal taken die het bruidspaar op symbolische wijze inleiden in het huwelijksleven.Eén van de belangrijkste rituelen is het moment waarop de ouders van de bruid hun dochter overdragen aan de bruidegom. Het weggeven van de bruid word took wel de kanyadhaan genoemd. Op symbolische wijze leggen de ouders het lot van hun kind in de handen van hun schoonzoon. Dit doen zij door hun handen te leggen op de handen van hun schoonzoon, waarna hun dochter haar handen legt op die van hen. Terwijl de pandit het ritueel begeleidt door het zingen van mantra’s, trekken de ouders hun handen voorzichtig weg, waardoor de handen van de bruid in de handen van de bruidegom terecht komen. Hiermee is hun dochter overgedragen aan de bruidegom. Het ritueel bezegelt het vertrouwen van de ouders in de verantwoordelijkheid van hun schoonzoon over hun dochter. Door zijn bruid op te vangen verklaart de bruidegom tevens deze verantwoordelijkheid te accepteren. Na deze overdracht volgt het moment dat de bruid en bruidegom kenbaar maken elkaar als levenspartners accepteren. Dit doen zij door een varmala, een bloemenkrans, bij elkaar om te doen.