Ooit was het ‘Het land van Ooit’
Noord Brabant
Nederland
MarleenvM
Ooit was het ‘Het land van Ooit’
Het land van Ooit, waar kinderen de baas waren. Ik zie de tv reclame nog zo voor me. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik er nooit ben geweest in de glorietijd. Het was dan ook een park dat uitermate geschikt was voor kinderen en ik behoorde niet echt tot die doelgroep.
In 1989 opende het park voor eerst zijn deuren en achttien jaar later moest het park zijn poorten definitief sluiten. In het begin van 2009 heeft gemeente Heusden de plek omgedoopt tot ‘Poort van Heusden’. In het najaar van 2015 werd het park opengesteld voor wandelaars en werden nog wat laatste restanten verwijderd.
Ik parkeer de auto op een onverharde parkeerplaats aan de Vimmerik aan de rand van Nieuwkuijk. Een grote blauwe poort staat open is tevens de ingang van het park. Aan de andere kant van het park is ook nog een poortje voor wandelaars maar dat blijkt niet altijd open te zijn kom ik later achter.
Op internet heb ik nog een oud plattegrondje gevonden. Met grote letters staat er ‘Landkaart van het Land van Ooit’ op. Eens kijken of er nog dingen herkenbaar zijn. Ik kom tot de ontdekking dat de ingang van het park vroeger ergens anders was. Nu kom ik halverwege het park binnen bij een groot grasveld. Er staan hier en daar wat rijen bomen en liggen er doodlopende paden .Voorheen stond hier een reuzentafel met dito stoel en een springparadijs. Daar is helemaal niets meer van te zien.
Langs het water ligt nog wel de opstapplek van de waterfietsen. Ik loop nog een stukje door en kom uit bij een lange boog die helemaal begroeid is. Deze laan die toen Duizend Stappen heette brengt mij naar de achterkant van het kasteel. Lelijke serres en de foeilelijke kleur roze met mintgroene accenten hebben het kasteel er zeker niet mooier op gemaakt. Nu is het hermetisch afgesloten. In de tuin van het kasteel vind je ook nog een spoorrails van de Luie Lakei en zijn Luiwagen en de bankjes van het Tuintheatertje van Sap. Alles uiteraard niet meer in de beste conditie.
Ik steek een van de vele blauwe bruggetjes over om de voorkant van het kasteel eens te bekijken. Ondanks de vele mooie details die het gebouw toch nog bezit kan ik die roze kleur nog steeds niet waarderen. Ik kan wel concluderen dat Kasteel D'Oultremont, wat de officiële naam is, het meeste van de glans is verloren.
Aan de andere kant van de kasteellaan ligt een vijver met beelden. De beelden zijn soldaten in uniformen van Napoleon die langzaam het water in verdwijnen. Waterloo was dan ook de naam van deze fonteinen in de Ooit-tijd. Als ik weer verder ga kom ik uit op een groot grasveld dat toen Chakkar heette. Hier vond dagelijks een riddertoernooi plaats maar daar is nu niets meer van de zien. Deze arena vormde wel het belangrijkste punt van Het Land Van Ooit. Aan de andere kant vind ik nog wel wat restanten van wat kasteeltorentjes en een muur.
Een stukje verderop was de hoofdingang maar daar is nu helemaal niets meer van te herkennen. Tijdens het laatste stukje van mijn ontdekkingstocht kom ik ook nog wel wat kleine dingen tegen die doen denken aan een attractiepark. Geasfalteerde paadjes die inmiddels nergens meer naar toe gaan. Een heuvel wat onderdeel is geweest van een attractie dat de Daverende Donderbal heette. Verdwaalde lantaarnpalen of een verroeste voet van een vlaggenmast die de strijd tegen de elementen dreigen te verliezen. Maar zelfs met de plattegrond in je handen als voorbeeld wordt je fantasie behoorlijk op de proef gesteld.
Toch is het een park waar je heerlijk kunt wandelen en genieten van de vele vogels die hier nu hun thuis hebben. En als je heel veel geluk hebt dan zie je ook herten vertelde me een wandelaarster. Zij vertelde me ook dat er wel plannen zijn om het kasteel weer in haar oude glorie te herstellen. Maar wat ze er dan mee willen doen is nog maar de vraag.
Foto's
