In de 17e eeuw lagen schepen van de Verenigde Oostindische Compagnie vaak voor Pampus voordat ze bij de grote havenstad Amsterdam konden aanmeren. Pampus was toen de naam van een ondiepe vaargeul en het wachten was op hoog water. Twee eeuwen later verdween de geul en werd het een eiland in de Zuiderzee: Pampus. Op het eiland werd een verdedigingswerk gebouwd om Amsterdam te beschermen tegen een aanval over zee.

De Zuiderzee is inmiddels geen zee meer maar is met het bouwen van de Afsluitdijk het IJsselmeer geworden. Nog steeds liggen er wel eens schepen voor Pampus. Maar de uitdrukking 'voor Pampus liggen' heeft te maken met apathie en lusteloosheid of zelfs met flink wat slokken op. Het komt wel een beetje overeen met het lange wachten dat de scheepsbemanningen soms moesten verduren na een lange reis over de wereld en waarbij ze weinig anders konden doen dan hangen en ja, voor Pampus liggen.