Hooge Nood in 't Hooge Noorden
Groningen
Nederland
Gerrit-Gaspedaal
Hooge Nood in 't Hooge Noorden
Jaah… ik ben er hoor! En d'r gaat niks boven!
Zeggen ze…
Hoewel ik hier al wel één keertje eerder ben geweest (vorige eeuw), telt deze gevoelsmatig pas voor 't echie. Toen was immers alleen maar Stadspark in, Charlie's verjaardag vieren (met Mick, Keith, en Ronnie... en Lisa, hmmm... Gimme Shelter Lisa) en daarna gelaaik t'rug noar huus. Enfin. Groningen dus.
Ik mag Grunn zeggen van Paul.
In feite de grootste reis die je binnenlands kan maken. Sluus-Grunn' dus. Van uiterst Zuid-West naar puntje Noord-Oost een dikke vierhonderd doordieselkilometers (terug ook trouwens).
En waarom? O ja, waarom ook alweer...
Nou… ehm… lang verhaal. Maar om 't dan toch even kort recapitulerend in een notedop samen te vatten: Miez tipte me en Paul zei gelijk ja. In de Martinikerk. En omdat het kon. Agendatechnisch. De route langs Thomas en Els was erbijgepland vertier. Maar goed… hoofdzaak, bijzaak, oorzaak (halszaak…): Ik ben d'r!
En dit verhaal gaat eigenlijk over ehm… noodzaak.
Het was op een doodgewone zondag, zo eentje die er in elke week doorgaans zit, en de wekker gaat. Kwartoveracht… de ochtend na het oorzakelijke avond-ervoor-evenement.
KØtt!
Sorry, standaardgedachte bij een onochtendmens als ik. Eerst maar 'ns aan de kraan hangen met m'n dichtzittende gezicht. Dorst! Of 'dust' zoals ze hier in uiterst Zuid-West zeggen (hè jie ôk zôn dust in de wind?). Op zich gewoonte maar het verrekte warmdroge hotelkamerklimaat (waarom is dat altijd?) draagt er lustig/dustig aan bij. Stuk of tien ferme lurken gevolgd door een natte douche (ik las laatst iets over doucheplassen en waterbesparing maar 'k ben nog niet om) en rap 't trapje af naar 't hotelontbijt voordat dat op is. Tussendoor aangekleed uiteraard.
Lekker, verse sjuu!
Dat glijdt heerlijk langs de smaakpapillen. Bruine broodjes ham en melkchocoladehagelslag (niet tegelijk) en nog maar zo'n sinaasappelsapje. En thee. Niks lekkerder dan een vers ontbijtleutbakkie. Liefst Ceylon Melange maar English Breakfast it is... De frambozenyoghurt mag er ook prima wezen trouwens. Puik ontbijt. Morgen weer. Ik moet er vandoor. Grunn ligt lekker in het zonneke te wachten op me. Ik neem nog een appeltje mee voor onderweg.
En de dust.
Hoewel.. Dust. Als ik alles zo eens teruglees, heb ik deze ochtend al aardig wat vocht verzameld. En ik geef toe: met opzet! Want ik heb een pissie… euh, missie, bedoel ik…
Gisteren, op de verjaardag van een daar niet aanwezige reisreporterina, maar dat terzijde, heb ik de Parel van het Noorden namelijk al doorlopen en ben daarbij letterlijk aan iets voorbijgelopen.
En dat zeurt.
Een voortdurend ongedurig irritant ongemakkelijk tussenoors knagen.
Tis niet dat ik 't niet zag. Het kwam alleen niet aan. Uit de ooghoeken leek het zo'n beplakte straatreclamelichtbakinstallatiezuildinges (heet dat nog muppie?). En ik moest door voor het donker werd. Het zaterdagavondevenement begon al om 19:00 uur en daarvoor moest er al gegeten zijn.
Stomtoevallig stomweg aan voorbijgesloft dus.
Gelukkig was daar de herkansingsherinnering via de informatieve hotelfolderbakfolder: Architectuurwandeling Groningen. En daar stond ie in! Met foto en al. Net als het 'Wall House' dat dan ook maar gelijk in de planning gefrot moest worden (morgen).
Mijn route loopt van restaurant 'De Gulzige Kater' aan het Gedempte Kattendiep (ik wil niet weten waarom) via het Gedempte Zuiderdiep (er wordt wat afgedempt hier!) en de School voor Architectuur aan de Reitemakersrijge naar het water de A, langs de Schuitemakersstraat.
En daar precies waar die laatste twee in een bocht in elkaar samenvloeien, daar ligt mijn doel. Of mikpunt zo u wil. Mooi toepasselijk gelegen aan het water. Hoe kan ik dit nou gemist hebben? Nou ja.. Ik ben d'r.
En ik moet.
Behoorlijk extreem nodig zelfs. Het laatste stukje lopen kan alleen veilig met de bovenbenen strak tegen elkaar en de hand nonchalant doch greepstevig in de broekzak… Kent u dat gevoel? Het steeds nodiger moeten naarmate het verlossende doel nader komt? Nou dat dus.
Keer tien.
Ik geef toe… ik heb flink wat opgespaard. En had eigenlijk het lot niet moeten tarten door dat colaatje bij Grand Café Groningen in dat fraaie Steenkolen Handelsvereenigingspand er nog bij te gieten. Maar ja. Dan zit je. En nu met de gebakken peren want… 'het' is gesloten!
Ai… 't ken dus net...
Ehm. Oja sorry. 'Het'. Dat moet ik even nader toelichten. Het' is waar het hier allemaal om draait. En ik nu er omheen. Om de pot. En om me heen speurend. Licht verkrampt gebogen. De stadsjungle leent zich niet erg voor een stoergedegen stukje Oudt Hollandsch Langeafstandsplasschen. Want dat moet ik. En vervloekt zwaar nodig ook!
Dit kunstwerk, het enige kunstwerk dat ik ken waar je gewoon tegenaan mag piesen (ok.. het ligt ietsje genuanceerder maar dit bekt lekkerder), zit dicht. Potdicht zeg maar. Een keurige mededeling op het melkglas meldt 'gesloten tijdens de wintermaanden'. En Februari is hartje winter. Geen straal tussen te krijgen.
GØdvrrrd€gØdnØnd€kn€tt€rnØgntØ€…
Ik had me er zó op verheugd m'n maximale blaasinhoud juist hier en vooral NU te kunnen ledigen. IN het kunstwerk dat 'grote architectuurmeneer' Rem Koolhaas samen met 'grote fotografiemeneer' Erwin Olaf hier in Grunn bijelkaarbedacht/-gerealiseerd hebben.
Twee gebogen halfronde melkglazen met fotocollages beplakte delen verbeelden yin&yang en de onderlinge verdeeld- en eenheid tussen man en vrouw. Jawel dames… dit gedegen stukje plaspand is ook voor jullie! En de foto's op de wanden tonen wat ludieke poses van deze strijd der seksen.
Het zweet staat op m'n bovenlip maar ik durf het er niet af te likken.
Druppel + emmer = uweetwel.
Er zit niks anders op dan af te druipen. Even verderop ligt gelukkig uitspanning 'De Sigaar'. Het had zichzelf niet treffender kunnen betitelen. Sorry pissige toiletjuffrouw voor de overplast. En sorry plassende meneer voor het in mijn haast lichte onbedoelde opzijduwtje waardoor u weer... enfin..
A man's got to do what he's got to do.
And he did.
Goeie cappuccino overigens daar bij De Sigaar.
Straks nog even op 't gemak terug naar het kunstwerk voor wat hoognodige en vooral stabielere foto's…
Voor de binnenkant zal ik nog eens terug 'moeten'.
I'll pee back…
Foto's
