Er zijn zo van die dagen .. Dan ben je al vroeg op pad. Je laat de supplank te water, neemt de peddel ter hand en daar ga je. Op zo'n windstille morgen, is het water als een spiegel, kan geen golf je uit balans brengen. In alle stilte glijd je over de Ee door Woudsend. Bij zeilschool het Molenhuis overheerst dan nog de diepe rust. De boten liggen zij aan zij op de kant. Bij het naastgelegen omke Jan is al wel wat leven. De gasten zitten op het terras in de vroege ochtendzon aan het ontbijt. Opvarenden van aan de kade afgemeerde schepen laten zich niet zien en de brugwachter zit nog niet op zijn post. De lichten staan op dubbel rood. Mijn supplank doorsnijdt de weerspiegeling van de gevels. Ook bij restaurant de Watersport na de brug is de dag nog niet begonnen. Om het verstilde beeld van het deze zomer zo gezellig drukke dorp in me op te nemen kniel ik en ga zitten. Stilte voor de storm ... vamaf 9 uur wordt de brug bediend. Dan is het gedaan met de strakke reflecties. Ik neem gauw wat fotos en ga weer op huis aan. De verstilling blijft. In het weekend van 10 en 11september a.s., als Woudsend bruist van de activiteiten in het kader van het monumenten, muziek, toneel en meer festival mag ik mijn riet reflecties exposeren.