'Mijn Bekentenis: Earthlocal!'

Door: TravelGoom

Geplaatst op Mar 11, 2012

Ik moet een bekentenis doen.
Wetende dat mijn RR-status er een flinke knauw door zal krijgen.
Maar het knaagt al te lang.
Buikknopen en hersenpandruk, ik moet ze kwijt.
Hoe zal ik het zeggen?
'Uhh, sorry, maar ehhh, ik ben toerist.................'

'Que pasa?
'What did he say?'
'Was ist?
'Oh dio moi...'
'Ssst, niet zo luid, niet iedereen hoeft het te weten!'

Ik loop er al een tijdje mee.
Zit er zelfs mee en lig er ook mee in de snurkuurtjes.
Ik weet dat het verboden is.
Dat ik een reiziger moet zijn die gebaande paden haat.
Maar ik vind ze bijna niet meer.
Die ongebaande paden bedoel ik.
De tijd van zelf op avontuur met een kapmes in de hand lijkt voorbij.
Antarctica doe je toch ook met honderd man op een Russische boot?
Wat doet die boot daar?
Ik kom altijd waar al iemand is geweest.
Google Earth heeft het verpest.
Het spijt me ik moet bekennen: 'ik ben toer....'.

'Ssst, don't say!'
'Silencio'
'Er ist verruckt!
'Il n'est pas vrai...'
'Ik weet het, ik weet het, please, bitte, por favor, s'il vous plait, zeg het niet voort'

Ik draag graag witte sportschoenen en daar horen nu eenmaal witte sokken bij.
Van die lage die amper opvallen maar blote voeten doe ik niet.
Dan overstijg ik in no time de geur van de plaatselijke vissershaven.
Die blote voeten op slippers kan wel maar enkel voor het strand.
En in de bergen moet het stevig.
Bergschoenen, sportschoenen en slippers.
Standaard in de koffer.
Onder een korte broek, zo'n praktische met veel zakken.
Of mijn zwembroek natuurlijk al komt dat met bergschoenen weinig voor.
En ik ben de enige.
Elke keer weer.
Ik ben mega ongebaand zeg maar.
Dus ik val op.
Ik zie geen local met bergschoenen en een kakibroek.
Zelden een local met wittesportschoenen en even witte sokken.
Dan vertrouw ik hem niet.
Locals met slippers bestaan maar mijn kleur zwembroek hebben ze nooit.
Al wil ik het niet, ik ben het toch.
Ik ben anders dan zij.
En zij zien het ook.
Veel sneller dan ik het besef.
Ik ben toerist.

'Shut the fuck up!'
'Sagen Sie, dass Word nicht!'
'C'est un idiot!'
'Dice la palabra otra vez: turista...'
'Don't say the word, you fool!'

'Sorry, Entschuldigung, disculpa, mes excuses, le mie scuse!'
Het zit hoog.
Weet je, ik ben groot.
Driedimensionaal groot zelfs al zit ik bij een dimensie nog in de ontkennisfase.
En ik ben blank met ook nog eens blonde krullen.
En daar bovenop dat enorme plaatjeschietapperaat om mijn nek.
Want dat moet van RR.
Ik ben volledig oncamoufleerbaar.
Ik val op.
Overal ter wereld pikken ze me eruit.
Tussen alle locals wordt ik als eerste gelocaliseerd.
Ik ben gewoon t....

'Noooooooooo!'
'Merde'
'Tonto!
'Scheisse, unglaublich'

'Je bent gewoon een wereldburger'.
'Huh, wie bent u?'
'Ook een wereldburger'
'Wat bedoelt u?
'Iedereen maakt de reis van het leven'
'Ja, huh..., en wat wilt u daarmee zeggen'
'Dat maakt ons allemaal toerist'
'U bedoelt...
'Ja, we zijn allemaal wereldtoerist'
'Een soort locals op onze eigen planeet zeg maar'.
'You've got it'

'Wass sagt er?
'Turisticos del mundo'
'...du monde, oui c'est beau'
'Worldtourist... sounds good'

'Nee jongens, dat is hem niet'.
Vanaf nu ben ik geen toerist meer.
Zelfs geen wereldtoerist.
Toeristen bestaan niet.
Ik ben een local.
Een 'Earthlocal !!!'

Net als iedereen en voor de rest: zie mijn reismotto...