Gatver RR blog-gezwam.... ...prettig weekend!

Door: TravelGoom

Geplaatst op Oct 1, 2010

Daar gaan we weer.
We zijn in stoere verhalenland.
Geen mooi poetische reisverhalen maar een opsomming van alle verschrikkingen die we hebben meegemaakt.
Overvalletje hier, tsunamietje daar, zwetend langs diepe afgronden, beblaarde kindervoetjes.
Ah gosh, wat is reizen toch een ellende.

Dapper hoor Rein.
Is je shirtje nog lang nat gebleven van dat waterpistooltje?
Tja, hoe moet je zo’n spannend avontuur als pinnen in een ander land nou een beetje opsmuk geven?
‘How the west ones won’ is er niets bij. Wat een spanning, de mondharmonica galmt door mijn oren.
Brrr…
Nou wat mij betreft een Pensionadon’t !

Kom op zeg.
We betalen ons scheel om een paar weekjes het Hollandse gekneuter te ontwijken en het enige wat we zien is de afvalbak van ons bestaan.
‘Geacht nieuw kabinet’, ‘hebben de bezuinigingen op ontwikkelingswerk ook gevolgen voor onze reizen?’
Mijn geld roept namelijk heel hard portemonNEE dus ik kan wel wat overheidssteun gebruiken.
Dat is toch wat we doen?
Een beetje schijn ontwikkelingswerk, meehuilen met kindertranen en we noemen het reizen.
Enkel en alleen voor ons doel: dramatisch mooie foto’s en stoere of schrijnende RR-blogs.

Nog zo een.
Blog van de week zelfs.
Tof hoor Erik zo’n mega-boeiend opschepverhaal over een beetje zand op de achterbank.
Heb je in de bouwvak wel eens de bus terug vanuit Zandvoort genomen?
Nou, dat zand is niet voort maar vooral voort-durend aanwezig.
Zand in je achterkant is vele malen erger dan op je achterbank weten we allemaal.
Ik moest er bijna van Kokkehalsen.

Maar goed.
Het kan nog erger.
Stel je reist door de United States, handen vol ontwikkelingswerk, en je denkt laat ik eens een blog schrijven. Straks vergeten ze wie ik ben.
Gaat die blog over de afvalcultuur in India!
Ik nie begrijp nie…
Is de USA te leuk? Gaat het daar te goed? Roepen ze daar dan geen ‘O bah ma’, als moeder op de stoep zit te schijten?
Nee hoor, bloggie van Vaantje en half RR een traantje.

Wat moet ik?
Gewoon maar mee huigelen?
Ik moet wel.
Bovendien heb ik af en toe last van toetsenbordjeuk.
Krabben helpt niet dus ik ga er maar heel hard op tikken.
En voor je het weet heb je dan een blog al weet ik dat het niet goed is.
Ik doe gewoon mee, gatver, ik kan niet anders.

Maaaaaaar…
Ik ga niet een zo onsmakelijk mogelijk verhaal schrijven over blootsvoets platgestampte cavia's op je bord bij een of andere Peruaanse grensovergang. Drama! Gevaarlijk! Avontuur! Stoerrrrrrrrrrrrr!
Eef, ze hebben gewoon een KFC bij de regulier grensovergang. Ga nou gewoon daar de grens over, al vinden we dat op RR voor watjes maar je hebt er zelf wel 3x lol van.
Ik zal het je uitleggen:
Lol A: je kunt fatsoenlijk eten
Lol B: ze hebben er water in flesjes
Lol C: je kunt gezond verder reizen
En als het dan toch zo avontuurlijk mogelijk moet probeer dan eens met de NS zonder vertraging van Middelburg naar Groningen te reizen! Ik snap wel dat je geen moeite hebt je grenzen te verleggen als je toch al regelmatig de Pijp uit gaat…

Pfff, kramp in de kootjes.
Ben te fanatiek.
Tja, dat hoort bij een heldere boodschap.
Tenminste wat was dat ook al weer?
Oja, stoere verhalen en zo, populistisch blog-gezwam zeg maar.

Stel je hebt een plein, laten we gewoon weer die Argentijnse hoofdstad pakken.
Op dat plein staan kioskjes waar je drinken kunt halen.
Op dat plein staan ook mannen in oranje hesjes de stoep te vegen en de gele hesjes zijn voor de onkruidwieders.
Er zijn heel veel mensen op dat plein. Ze doen allemaal wat ook al doen ze niets.
Rondom het plein zijn allemaal oude gebouwen dus je hoeft niet op het plein te blijven hangen.
Maar nee hoor.
We hebben RR dus het moet indruk maken.
Weet je wat? We gaan een paar rondjes meelopen met die dames in zwarte pakjes daar.
Volstrekt dwaas!
Rene, je bent vent dus je mocht niet eens meedoen, het zijn geen dwaze loeders!

Man o man…
Onbeheersbare vingertoppen.
Maar wat ik kwijt moet, moet ik kwijt.
Bevrijd en opgelucht het weekend in.

Doppie…
Waar zal ik beginnen?
Doppie toppie?
Rot op!
Doppie een schoppie hard voor zijn koppie want die troep dat is floppie…
Ik kan toch niet de enige zijn met het beeld van een wanhopige RR die met een dictafoon in zijn hand door armoedige buitenwijken struint.
Elke zin die wordt uitgesproken moet worden opgenomen omdat er straks een blog van gemaakt moet worden. Zo letterlijk mogelijk!
‘Dear mister taxidriver, can you speak clearly and slowly please so my assistent can work out the blog for RR properly’.
Moet je eens in Amsterdam centrum doen lafaard, kun je die dictafoon na twee dagen uitpoepen!

Ik moet stoppen.
Gaat niet goed zo.
Laat me teveel gaan, heb me haar ook al los.
Zal ik sorry zeggen?
Nee, da’s ook laf.

RR als stoere verhalenland?
Waarom niet eigenlijk?
En wat moet ik dan?
Van die toetsenbordjeuk kom ik niet zomaar af.
Erger nog, van die ‘is er nog een leuke blog-nieuwsgierigheid’ ook niet.
Ben ik junk?
Nee toch?
Of ja, doe maar wel want junks roepen wel eens rare dingen.
Pfff, excuus gevonden.
Ben opgelucht.
Wordt een heerlijk weekend…