De vossen in de AWD
De vossen in de AWD
Gisteren heel vroeg op pad om dochterlief af te zetten bij Schiphol. En wat een goede gelegenheid om weer eens naar de AWD te gaan. Vroeg in de morgen is het er rustig al is de kans op het zien van één of meer vossen niet bijster groot. Ik had geluk en uiteraard veel geduld. Bij het verboden gebied gingen een paar mannen met een geweer op jacht naar herten. Die zag ik even later in paniek over de duinen vliegen. En meteen daarna in de verte (ik denk wel 200 meter) een vos. Ik pakte mijn knisperende plastic zak en ja hoor ze kwam dichterbij, nieuwsgierig en hongerig, stak ze het watertje over om bij mij te komen. Ik lok de vossen wel maar voeren doe ik niet en teleurgesteld droop de vos af. Een zogende moeder duidelijk te zien aan haar tepels. Ze struinde de hele omgeving af op zoek naar een hapje. Kort daarvoor had ik al een karkas van een grote vogel zien liggen, ik rook mijn kans en ben daar gaan wachten. Na tien minuten zag ik een bruine flits, een klein kopje keek over een liggende boomstam naar me. Jammer genoeg ben ik nog niet tot grote capriolen in staat na mijn recente heupoperatie. Ik moest het doen met een gladde boomstam, rond en eigenlijk griezelig glad probeer ik mijn evenwicht te bewaren. Het moertje kijkt naar mij en snuffelt dan tussen de veren op zoek naar een botje. Zodra ze dat te pakken heeft zet ze haar scherpe tandjes in de lekkernij, wat een genot om te zien. Jammer genoeg kunnen jullie het niet horen, het ging door merg en been. Mijn dag kan niet meer stuk, een vos met haar natuurlijke prooi is zoveel mooier dan de hondenbrokken die veel fotografen meenemen om ze te lokken. Een trieste bijkomstigheid was de partner van de gestorven zwaan, hij/zij liet zo nu en dan een kreet horen die me kippenvel bezorgde. Na een tijdje knagen en kauwen houdt de vos het voor gezien en duikt het struikgewas in. Zo kan het dus ook, genieten van de natuur zonder ingrijpen van de mens.