Het mysterie van de vossen in de Amsterdamse waterleiding duinen
Nederland
Europa
Agrotewal
Het mysterie van de vossen in de Amsterdamse waterleiding duinen
De laatste tijd zie ik weer met enige regelmaat vossenfoto’s voorbij komen. Stuk voor stuk heel mooi en natuurlijk bijzonder om de dieren zo vast te kunnen leggen. Wat ik steeds weer lees is dat de vossen zich minder of helemaal niet laten zien. Ik zal een tipje van de sluier optillen.
Afgelopen week ben ik van 7 uur in de ochtend tot ’s avonds 10 uur in de AWD geweest, vooral om de vossen te zien. Als eerste gingen we naar de ingang Pannenland, daar is het landschap het meest afwisselend en vandaar kun je de zandhagedissen en boomkikkers makkelijk vinden. Ik bof want ik heb de AWD kenner bij uitstek bij me. Niet alleen kent ze dit gebied op haar duimpje, maar ze is minstens 1x per week hier te vinden. Juist om de vossen en hun welpjes te zien. Het begon met een koude start en veel bewolking, geen hagedis te zien natuurlijk en ook de boomkikkers zaten verstopt. Wel een paar zwanen die lekker aan het poetsen waren, een mooi foto moment.
Toen door naar de ingang aan de Zandvoortselaan, daarvandaan zijn de vossen makkelijk te vinden. Tenminste tot voor kort….
We wandelen en roepen, kraken en zoeken, geen vos te bekennen. Voor mijn begeleider nog geen probleem ze kent de vossen en weet waar ze zich verschuilen. We gaan naar de zonnedauw, een klein vleesetend plantje. Daar is de grond wat vochtiger en er zijn veel vlinders. Vooral de Sint Jansvlinder. Met mijn nieuwe camera en een macrolens, leuk fotograferen. Verder maar weer, op jacht naar de onvindbare vossen. We zien burchten met verse pootafdrukken, kikkers, libellen en andere insecten. Maar geen vossen. Inmiddels is het na zessen ’s avonds en de tijd dringt. We worden wat ongeduldig na 11 uur zoeken niet eens zo bijzonder. Angela, dat is de naam van de vossenkenner, weet wel meer plekken waar de vossen tot voor kort te zien waren en ook heeft ze een verklaring voor de afwezigheid van de dieren. Er zijn namelijk drie moertjes met jongen, dat waren de vossen die zich normaal gesproken veelvuldig laten zien. Helaas is de belangstelling zo toegenomen, zelfs fotografen uit het buitenland ruiken hun kans, dat de moeders hun jongen verplaatsen. En dat is niet één keer gebeurd, maar bij een gezinnetje zelfs al 4 keer. Op de bekende vossenplek zien we eindelijk onze eerste vos, het is Banjer een rekel, die ook wat angstig overkomt.
We gaan langzaam naar de uitgang, gelukkig voor mij weet Angela de plek waar de laatste keer een moeder met 3 jongen gezien is. En ja hoor na lang wachten komt eerst de mannelijke welp een kijkje nemen en later zijn zusje. Het andere welpje en moeder blijven in de burcht, ze zijn niet zo gesteld op bezoek. Ik besef weer hoe ik bof met een gids die niet van opgeven weet, verstand heeft van de vossen en hun gedrag en mij wil laten delen in de vreugde om de vossen te zien.
Dus mocht je naar de AWD gaan, houd dan je ogen goed open, ook op minder bekende plekken kun je de vossen zien. Een ontmoeting met deze prachtige dieren is geen zekerheid, maar meer een lot uit de loterij. Ik hoop dat de moertjes en hun welpen genoeg rust krijgen om niet verder het verboden gebied in te trekken.
Foto's
