bij de hand

Door: Corriebalten

Geplaatst op Aug 22, 2013

Een mens doet in zijn leven een aantal betekenisvolle dingen. Toch hebben in de loop der tijd allerlei handelingen een ontluisterende vluchtigheid gekregen.
Sommige dingen voeren we zo onbewogen uit dat er van inhoudsvolle betekenis niet veel meer is overgebleven dan wat vluchtige reflexen.

Elkaar een hand geven bijvoorbeeld. Tijdens mijn vele reizen heb ik ontelbare handen geschud. Handen kunnen helend en verwarmend zijn. De handdruk is een bijzonder gebeuren, we kunnen iets van eigen kracht of energie overbrengen naar de ander. Elkaar een hand geven is dan een betekenisvolle handeling, het heeft werkelijk met geven van doen.

Toch zijn er in andere culturen ook andere gebruiken. Litouwse folkloristen leggen uit dat er in hun land geen handen worden geschud boven een drempel. Deze traditie komt voort uit het feit dat de drempel wordt gezien als de scheidslijn tussen de wereld van de doden en die van de levenden – onder de drempel huizen de geesten van onze voorouders.

Op de westerse wijze de hand schudden is in Zuid Afrika ingeburgerd. De traditionele, extra beleefde manier van handen schudden is de rechterelleboog ondersteunen met de linkerhand. Een andere variant –met name populair onder jongemannen- is eerst een gewone hand, daarna de hand even om elkaars duim, daarna weer een normale hand.

In islamitische landen, is het heel belangrijk om te onthouden dat je alleen je rechterhand hoort te gebruiken om te eten en om dingen aan te geven en te nemen. Je linkerhand gebruik je alleen voor persoonlijke doeleinden zoals het afvegen van je billen en het behandelen van dingen die met de grond in aanraking zijn geweest, bijvoorbeeld om je schoenen mee uit te doen.

In de christelijke wereld bestaat het onderscheid tussen de rechter- en linkerhand ook al eeuwen: de duivel wordt al lang op diverse manieren geassocieerd met de linkerhand en hij wordt ook meestal linkshandig uitgebeeld.

Daarom schud je iemand met rechts de hand. Natuurlijk hoeven we niet van iedere handdruk een overdreven ceremonie te maken maar toch vind ik het jammer dat het niet meer dan een gewoonte is geworden. Je schudt die vingers een paar keer heen en weer, klaar.
Dat we handen hebben is niet toevallig. Met een hand kun je grijpen, be-grijpen. Elkaar begrijpen, troosten, strelen en liefhebben.

Laten we elkaar weer eens de hand schudden. Elkaar betekenisvol aanraken zodat we, echt tot in onze ziel geraakt worden. Dan reis je weer verder, maar neemt toch iets van die handdruk mee.