Mijn profielfoto, 'follow the hype...

Door: TravelGoom

Geplaatst op Aug 6, 2010

Wilders heeft de trend gezet.
Het kan niet meer.
Te normaal, te saai, te onbeduidend, te vaak te zien of eigenlijk gewoon een universele karakterloze kop.
De aandacht gaat naar anderen.
Het wordt een wereld van wij en zij.
Ik weet niet waar de grens precies loopt maar het valt wel op, wij blanken doen er niet meer toe.

Follow the hype.
Met die gedachte loop ik de carnavalswinkel binnen.
‘U bent vroeg dit jaar’, kijkt de verkoopster me vragend aan.
‘Tja, lid van RR’, geef ik aan.
Ze knikt begrijpend.

‘Ik kom voor een andere identiteit’, vertel ik haar.
‘Dan bent u hier op de juiste plek’, lacht ze vriendelijk.
Onderweg heb ik geen beslissing kunnen nemen.
Iets Asiatisch, beetje westelijk, India of zo?
Of toch wat sushibestek in mijn haar en mijn gezicht witverven?
Nee, ik heb niet zoveel met Japan.
Azie komt toch al veel voorbij op RR.
Schijnt het mekka voor de karakterkoppen te zijn als ik de nieuwe profielfoto’s bekijk.

Zuid-Amerika dan?
Indianen doen het goed.
Diepe lederkleurige gezichten omringt met een regenboog aan kleurige tierelantijntjes.
Lijkt me wel wat, wordt ik vrolijk van.
Ik knik als de verkoopster me voorgaat naar de zuid-Amerika hoek.
‘Voor hoelang is het?’, vraagt ze.
Even vrees ik dat ze me verdenkt van een vluchtpoging naar het genoemde werelddeel.
Maar mijn antwoord neemt dat snel weg.
‘Enkel voor deze maand’, geef ik aan.
‘Ooh’, knipoogt ze, ‘zeker weer een hype op RR?’
Ik wist al dat ze me begrepen had.

Verder dan wat kinderlijke hoofdtooien komen we niet.
Hoe zorg ik er in hemelsnaam voor dat ik net zo’n krachtige en intrigerende karakterkop krijg als de rest?
Een foto waarvan je denkt ‘zo wat heeft die al meegemaakt zeg’.
Ik wil erbij horen.

Afrika dan toch maar?
Ik vrees voor koeienringen door mijn neus en een koffieservies in mijn onderlip.
Ik wil die koffie graag zelf blijven drinken en maak mijn twijfel zichtbaar.
‘Gaat niets worden he’, zegt de verkoopster een beetje teleurgesteld.
‘Nee, ik ben te vroeg denk ik’, probeer ik goed te praten.
Uit beleefdheid koop ik nog 3 bakjes schmink.
Bruin in 3 tinten zodat ik alle relevante werelddelen thuis voor de spiegel toch nog kan uit proberen.

Het gaat me niet lukken.
Wilders heeft gelijk.
Een blanke kop telt niet meer mee.
Sinds de oproep om de profielfoto te veranderen heb ik geen Hollandse kop meer gezien.
Geen bevroren Finse oude heer die zichtbaar naar de sauna verlangt.
Te weinig karakter.
Geen Amerikaanse cowboy die eenzaam en vol verlangen naar een callgirl zit te gapen.
Te ouderwets, te gewoon, karakterloos.
Zelfs geen Russische mijnwerker waarvan alleen de blauwe ogen nog zijn orginele kleur verraden.
Kan niet, mag niet, karakterkoppen komen hier minstens 2 dagdelen reizen vandaan.

Mijn teleurstelling moet zichtbaar zijn als ik de winkel verlaat.
Te diep in gedachten merk ik de jongeman die de deur binnen loopt niet op.
Ik bots tegen de doos in zijn armen die met een zwiep op de grond belandt.
De doos springt open en de lading verspreidt zicht voor de deur.
‘Sorry’, roep ik.
‘Geeft niet, is toch allemaal over van Zuid-Afrika’, stelt de jongeman me gerust.
Ik kijk eens goed en zie dan dat vloer bedekt is met kleurrijke vuvuzela’s in allerlei maten.
Een glimlach verschijnt op mijn gezicht.
Dit was de beste botsing uit mijn leven.

Met de mooiste vuvuzela in mijn hand ren ik naar huis.
Het schminken duurt wel even maar de stropdas heb ik zo om.
En ja , de vuvuzela… die kreeg ook zijn plek…

Yes, ik heb hem, een karaktervolle profielfoto voor de maand augustus.
Follow the hype!



(Willemien en Gerrit, dank voor de inspiratie!)